‘Nu hebben we kinderen’

Ineens hebben we kinderen. Tijdens het spitsuur sta ik er alleen voor, verder heeft Henk als boer heel veel tijd om alles mee te maken.

En ineens is het zover, Henk en ik hebben kinderen. Meervoud van kind, een zoon en een dochter. Eerst hadden we Floris-Jan en nu is daar sinds eind november een tweede wondertje aan ons gezin toegevoegd, Charlotte. Op de bewuste donderdag werd ik vlak voor het melken wakker met een wat onbestendig gevoel. Maar hé, zoals de verloskundigen altijd zeggen: als je twijfelt is het geen wee. Dus ik had geen weeën, want ik wist het niet zeker.

Lunchbevalling

Pas tegen koffietijd vond ik het fijn om even onder de douche te staan, en Henk belde de verloskundige om maar eens te vragen wanneer we hen nu wel of niet moesten bellen. Zij was in de buurt, dus kwam ze eind van de ochtend wel even langs. Zo geschiedde het dat ze hier om kwart over elf was, wij een uur later in het ziekenhuis lagen en Charlotte om kwart over één is geboren. Een echte lunchbevalling dus. Zonder complicaties is ze keurig een paar dagen na de uitgerekende datum geboren. Zeven pond en zo gezond als je ze hebben kunt.

Rond theetijd waren we weer thuis en konden we echt gaan genieten van de kraamtijd. Floris-Jan vond het heel bijzonder en opa en oma waren nog steeds onder de indruk van hoe snel het is gegaan. Dat gold ook voor ons, natuurlijk. Wat voor ons tot dan toe normaal was, was de bevalling van FJ. Elf dagen ziekenhuisopname, een kindje dat randprematuur was en een heel spannende zwangerschap. Deze keer ging alles zo normaal en gemiddeld als het maar gaan kon. Dat was echt even schakelen. Ik hoef veel minder lang te herstellen en omdat het de tweede is, gaat het echt ook allemaal wat makkelijker.

En nu is het wennen met elkaar. De tijden dat het spitsuur is, sta ik er alleen voor. Maar tussen het melken door heeft Henk altijd tijd om me te helpen. Dat is dan weer een heel groot voordeel van boer zijn. Dat tweedaagse verlof voor de meeste mannen, geldt niet voor een boer en dat is fijn. Henk kan alle controles, alle bezoekjes en natuurlijk veel van Charlotte meemaken in de prille kraamperiode.

Nu begint het gewone leven weer en vind ik mezelf regelmatig al voedend met Charlotte aan de tafel, om met FJ te avondeten. Of al voedend op een kruk in de badkamer, om FJ te douchen. Of ik zit te kolven op de bank, voor FJ is dat gewoon melken. Ook hij moet wennen aan het delen van aandacht, daarbij zit hij weer eens in een fase waarbij hij in eerste instantie op alles nee zegt. Of nee schreeuwt. Maar hij is o zo lief naar zijn kleine zusje.

Genieten

Deze momenten koester ik het meest. Eén kind is al heel bijzonder, twee kinderen zijn voor ons een absoluut godsgeschenk.

Nu is FJ nog erg lief voor zijn zusje en straks gaat het vast ook andersom. Er komt vast ook nog wel een keer een andere fase in hun broer-zus relatie. Maar tot die tijd … genieten!