Met de kids de boer op

Het kan echt: kinderen vanaf een jaar of zes die wél weten hoe melk gemaakt of een lam geslacht wordt.

Betrokkenheid bij het boerenbedrijf wordt door Noorse kinderen die niet op de boerderij wonen als heel normaal ervaren. Even lammetjes kijken bij de buurman, kijken bij het slachten van de plaatselijke jachtvereniging, of gewoon via het kinderdagverblijf.
Onze kinderen gaan vanaf dat we hier wonen zo’n drie tot vier dagen per week naar de barnehage, het kinderdagverblijf. Voor kinderen van Noorse ouders is een vijfdaagse werkweek op de barnehage overigens normaal. Voor kinderen van één tot zes jaar is er een aanbod van dagopvang, eten en een educatief programma.

Veel aandacht voor boerderij

Wat wij erg leuk vinden, is dat Noorse kinderdagverblijven op het platteland veel aandacht besteden aan de boerderij. Bij de allerkleinsten, tot drie jaar, is afgelopen jaar elke maand een dier apart in het zonnetje gezet. Het thema ‘schaap’ bijvoorbeeld houdt dan in: zingen over schapen, kijken bij schapenboeren, knutselen met wol en schapenvlees eten. Het thema ‘koe’ idem dito. Zingen, actief bezig zijn, kalfjes kijken op de boerderij en de dagelijkse praktijk waarin je koeien tegenkomt: in melk, vlees, kaas et cetera.

Onze oudste zit in de groep voor grote kinderen, de gammelstua voor drie tot zes jaar. Hier gaat het nog een stapje verder: zelf aardappelen poten en groenten zaaien, en ook oogsten en verwerken in de herfst. Op pad door het bos om bosbessen en cranberry’s te plukken. Of op zoek naar paddenstoelen door het bos, leren wat wel en wat niet te plukken is.

Kijken bij slacht of nieuwe stal

Af en toe mag een groepje kinderen mee als een dier geslacht wordt, of als de koeien naar de zomerboerderijen in de bergen verhuizen. Heeft een boer een nieuwe stal gebouwd, dan krijgen ook de kinderen van het kinderdagverblijf een uitnodiging om te kijken als het klaar is.

Het schept een bepaald begrip bij de kinderen. De onwetendheid van ‘kipfilet en melk uit een pakje of uit de fabriek’ wordt opgehelderd door alles gewoon te laten zien. Wij ouders denken misschien gauw: ‘Oei, is dat niet eng / bloederig / gevaarlijk?’ Maar de kinderen? Die vinden alles gewoon ontzettend interessant.