Langs de meetlat: bestuurders

We hebben genoeg bestuurders. Kort gezegd: het pluche wordt breed bezet. Maar hoe zit het met de kwaliteit?

Zeer verschillend. Het meest opmerkelijke vind ik dat er zo weinig jongere bestuurders zijn. De oude hap blijft maar in functie. Of ze het goed doen of niet, ze blijven maar zitten. Het meest markante voorbeeld is Hans Huijbers van de ZLTO. Hij doet allemaal verkeerde dingen, zoals bij Vion en daarmee ook ZLTO, maar wordt vrolijk herkozen. Zuidelijke boeren krijgen dus echt de bestuurder die ze verdienen.



Een ander voorbeeld vormt een aantal commissarissen van de Rabobank. De dikke zestigers Louise Fresco, Antoon Vermeer en Cees Veerman.  Respectievelijk hoogleraar duurzaamheid, melkveehouder en akkerbouwer/verzamelaar van commissariaten. Veerman heeft veertien commissariaten en nevenfuncties. Fresco zelfs zeventien. Reken maar dat ze daarmee een inkomen verdienen, nou ja, verdienen, het is meer krijgen, dan de Balkenende-norm.



Onder hun toezicht kon de Rabo verworden van een trotse bank tot een frauderende club, die, net als bij de doping van hun wielrennerploeg, “van niets wist”. Gelooft u het? Ik niet. Zeker is het dat deze beroepsbestuurders het allemaal hebben laten gebeuren bij de Rabobank. En allemaal blijven ze op het bestbetaalde pluche.



Nee, dan meer respect voor de oud-voorzitter van de NMV, Bennie van Til, die pas vanwege gezondheidsredenen is teruggetreden. Jammer. Hij zei duidelijk dat innovatie nodig is in de varkenshouderij. En dan met oog voor gezondheid, dierenwelzijn, voeding en maatschappelijke acceptatie. Hij was een voorzitter met visie en geen roeptoeter, zoals sommige voorzitters van andere sectorvakbonden.



Met Maat, de voorzitter van de LTO, weet ik niet zo goed wat ik er mee aan moet. Hij heeft wel visie, een enorm netwerk, maar je hebt als boer niet het gevoel dat hij voor je strijdt. Terwijl hij dat wel doet. Een beetje kleurloos, maar wel een stabiele factor.

Ja, en dan voorzitter Boer van FrieslandCampina. Wordt steeds beter vind ik. Heeft ook oog voor maatschappelijke ontwikkelingen en durft de confrontatie aan met grote boeren met grote monden, zoals collega-columnist Jan van Weperen. Zo doorgaan dus. Laat de ontevredenen maar naar A-ware gaan. Maar dat gaan ze niet.



Moeilijk om de hele groep langs de meetlat te leggen. Sommigen zijn erg onvoldoende, anderen verdienen en dikke acht. Gemiddeld een heel mager 6’je. We moeten streven naar jonger en beter.