Land van vrijheid én bureaucratie

Ik ging naar Bolivia vanwege een drang naar vrijheid, én om de bureaucratie te ontlopen. Bij dat laatste sloeg ik de plank behoorlijk mis.

In Bolivia is Spaans de voertaal. Maar naast het Spaans zijn er nog een stuk of 40 andere talen gangbaar. Enkele ervan zijn heel groot, maar andere worden soms door slechts 50 personen gesproken. Een van de grootste, oorspronkelijke talen hier is het Quechua, een taal die zo’n 3 miljoen Bolivianen nog spreken. Caihuasi is Quechua en wil zeggen: hier staat mijn huis. Het is ook de naam van een klein dorpje, en meteen het enige woord in het Quechua dat ik ken.

Bureaucratie nog veel erger dan in Nederland

Iedereen heeft zo zijn redenen om te emigreren. Een van mijn redenen was de drang naar vrijheid en een grote hekel aan bureaucratische regeltjes. Nou moet ik toegeven dat ik toch behoorlijk de plank heb misgeslagen door naar Bolivia te gaan. Vrijheid is hier geen enkel probleem je kan gaan, doen en laten wat, waar, wanneer en hoe je het wilt. Normaal gesproken zal niemand je een strobreed in de weg staan. Echter… de bureaucratie hier is een factor 10 erger dan in Nederland.

Aanvraag kan wel een jaar duren

Een officiële aanvraag voor het een of ander bij de overheid of bij organisaties kan hier wel een jaar duren. Je verliest er veel tijd door, daar moet je hier mee leren omgaan. Trouwens, iedereen loopt tegen dit probleem aan, ook de Bolivianen zelf. Je moet bijvoorbeeld aanvragen om lid te worden van de melkveehoudersvereniging of om melkquotum te kopen (wat op dit moment niet kan).

Kopieën, stempels en handtekeningen

Als je ergens aan begint, moet je uitgaan van een worst case-scenario. Het is ongeloofelijk hoeveel kopietjes, stempeltjes, handtekeningen en toestemmingen je soms moet verzamelen om iets te regelen.
Je kunt gelukkig gebruikmaken van een tramitador, iemand die jouw procedure uitvoert, want de meeste aanvragen hoef je niet persoonlijk te doen. Nou zijn er hierbij echter twee grootte maren:
1) Je moet een tramitador vinden die én in die sector weet hoe de aanvragen gaan én hij moet werken, een heel moeilijke combinatie…
2) Soms is het wel nodig dat iets snel geregeld wordt.

Verlenging visum sleept al 7 maanden

Ik ben nu bijvoorbeeld bezig om mijn visum te verlengen. Als dat verlopen is, kun je heel moeilijk bankzaken doen of procedures voeren. In november ben ik hier zelf mee begonnen, om de vaart er in te zetten. Ik verzamelde alle vereiste documenten en op 1 december leverde ik alles in. Half december ben ik even langs het betreffende kantoor gegaan. Er ontbraken nog een paar documenten, die stonden niet op hun lijst. Opgehaald en ingeleverd. Voor de kerst er weer heen gegaan, toen miste er een stempel. Die heb ik gekocht bij migratie. Daarna ben ik nog talloze keren heen geweest. Dan waren ze het hier aan het bestuderen en dan weer daar. Resultaat: nog steeds heb ik niet mijn definitieve verblijfsvisum en zij hebben mijn paspoort nu al zo´n 6,5 maand.
Ik wist dat het lang ging duren en had in januari dus al een noodpaspoort aangevraagd bij de Nederlandse ambassade. Dat noodpaspoort is een jaar geldig. Deze week ga ik maar weer eens in de rij staan om te vragen hoe het er mee staat…