Boer en boerin: onder de mensen met escaperoom

Henk

“Yolanda komt oorspronkelijk uit het westen, we leerden elkaar kennen toen we buren werden in Enterbroek. Ze is geen echte boerin die ’s ochtends in de overall springt en op de trekker stapt, maar ze heeft me wel altijd ondersteund op de boerderij. Ze kan fantastisch goed koken, dat kan ik echt waarderen. Zelf ben ik geen held in opruimen en de huishouding is niet mijn ding. Als ze het eten voorbereid in de koelkast zet, krijg ik het wel op tafel. Wat ik heel knap vind, is dat ze met iedereen goed door een deur kan. Mensen van allerlei pluimage, ouderen, kinderen: zij kan met ze omgaan. Ze wordt nooit boos, zelfs niet als kinderen eens brutaal zijn.

_{Lees verder onder de foto‘s.}

Dat ze af en toe een weekje weg gaat omdat ze er even uit moet, is prima. We gaan ook samen wel op vakantie. Eens per jaar een week en af en toe een weekendje weg, dan regelen we een melker. Vooral voor dat weekendje weg moet Yolanda wel druk op mij zetten, ik ben echt boer en heb er moeite mee om mijn vee achter te laten, ook al weet ik dat ze het goed hebben. Samen wandelen we regelmatig, we gaan geocachen of we stappen in de auto en rijden naar een natuurgebied.

Alleen boer zijn is een eenzaam bestaan

De afgelopen jaren is er veel veranderd. Mijn ouders woonden in de andere helft van de boerderij, maar nu ze overleden zijn, verhuren we die woning. Onze zoon Martijn is het huis uit gegaan. En de escaperoom kwam er bij. Ik zag destijds het plan ervoor wel zitten. Alleen boer zijn is een eenzaam bestaan; je ziet weinig mensen. Een keer per jaar doen we mee met het project Met de klas de boer op. Dat vind ik mooi om te doen.

Consumenten op het erf vind ik leuk, daarom past die escaperoom ook zo goed. De investering ervoor viel mee, het gebouw stond er immers al. We dachten: als we toch eens drie groepen in de week zouden krijgen? Dat zou geweldig zijn. Ik zei nog tegen Yolanda: moeten we de pers ook benaderen? Maar dezelfde dag belden ze zelf al. We kregen overal media-aandacht en toen ging het los. Mensen weten ons te vinden omdat de escaperoom voor het hele gezin geschikt is. Ze googelen ‘uitje gezin’ en komen bij ons uit. De parkeerplaatsen zijn tegenover de koeienstal, daardoor krijgen de deelnemers gelijk het boerderijgevoel. De kalfjes zijn altijd een groot succes.

Yolanda

Acht jaar geleden bouwden we een nieuwe melkstal. De oude kwam leeg te staan en het was mijn idee om er een escaperoom van te maken. Onze zoon Martijn en onze schoondochter riepen gelijk ‘ja!’. Het begon een beetje als een grap. We waren de eersten met een boeren-escaperoom. In het Oosten waren sowieso haast nog geen escaperooms. Wekenlang zijn we bezig geweest om de oude melkstal brandschoon te krijgen. Met schuurpapier en borstels, het moest zo schoon zijn dat het leek alsof we er met de tandenborstel doorheen gegaan waren. Wát een werk.

We hadden nooit gedacht dat het zo aan zou slaan, de mensen komen uit heel Nederland. De escaperoom betekende voor mij dat ik er een dagtaak bij kreeg. Ik heb dagen dat ik ’s ochtends mijn brood klaarmaak, omdat ik anders geen tijd heb, dan ren ik aan een stuk door. Henk springt bij in de escaperoom, als ik twee groepen tegelijk heb, dan neemt hij een rondleiding over.

Boodschappen doet hij alleen bij de Welkoop

Het huishoudelijke gebeuren is niet Henk zijn ding, dus dat is voor mij. Stofzuigen doet hij twee keer per jaar en boodschappen doet hij alleen bij de Welkoop. Hij is wel ontzettend goed met de koeien. Wat hij ook erg goed kan, is praten met mensen die een probleem hebben. Als bestuurder Zuid Twente bij LTO heeft hij Natura 2000 in zijn portefeuille.

Hier op de boerderij zijn de koeien helemaal voor hem. Waar ik moeite mee heb, is dat de boerderij altijd voorgaat. Iemand te eten vragen, dat kan alleen na acht uur ’s avonds. Ik heb een zus in Spanje en een zus in Heiloo, naar beiden ga ik wel eens op bezoek. Met de zus uit Heiloo ben ik al eens in Finland geweest, dat was geweldig.

Van oorsprong ben ik hondentrimster, maar daar ben ik mee gestopt. De kalfjes, de kazen curling – dat doen we ook – en de administratie zijn voor mij. De verzorging van de kalfjes is ook echt mijn afdeling, ik vind dat leuk en ben daar erg secuur in. Ik kan er niet goed tegen als Henk ze een liter melk minder geeft dan ik, of als hij niet goed veegt. Vroeger heb ik op een manege geleerd hoe je heel snel alles kunt vegen zonder dat er ook maar een strootje blijft liggen. Menig stagiaire hier heb ik inmiddels het vegen bijgebracht.