Bedrijfsongeval

Ik zit nu al ruim twee maanden in de lappenmand door een trap van een koe.

Normaal neem ik de verzorging van de dieren en het melken van de koeien voor mijn rekening. Dat kan ik nu al ruim twee maanden niet meer, helaas. Want bij het scheren van de koeien ging er iets flink mis.
Ik was 25 oktober begonnen met het scheren van de koeien. Nadat ik er vijf gedaan had, dacht ik: ach, nog snel een extra doen voor het eten. Ik weet dat Prøve het een waar feest vind om geschoren te worden, borstelen trouwens ook. Dat verliep allemaal voorspoedig totdat de koe waar ik met de rug naar toe stond, Nora, mij ineens vanuit het niets een schop gaf ter hoogte van mijn linker knieholte.

Bukken lukt niet meer

Vier doktersbezoeken en twee ziekenhuisbezoeken later kan nog steeds niemand mij helderheid geven waarom ik last heb van mijn linkerbovenbeen, en ook de oplossing is er nog niet. Buigen veroorzaakt nu te veel pijn. En ja, in een ouderwetse grupstal zul je toch geregeld door de knieën moeten om de koeien te kunnen melken.
De eerste maand na de trap hebben we gebruik gemaakt van een bedrijfsverzorger, temeer omdat Dennis koeien melken niet zo leuk vindt. Maar omdat niemand ons kan vertellen hoelang het nog gaat duren, heeft Dennis de taak toch op zich genomen.
Nu ben ik alleen nog maar verantwoordelijk voor de allerkleinste kalveren en voor alles wat met de vruchtbaarheid van de koeien heeft te maken, want daar heeft Dennis nog niet zo veel kaas van gegeten. Zo blijf ik toch nog een beetje betrokken bij het hele proces.

Koe overleefde de trap niet

De koe die de trap uitdeelde kan het helaas niet meer navertellen. Ze was even daarvoor gust getest. We hadden haar drie keer laten insemineren en de laatste keer met hormonen behandeld. Dat betekent hier in het algemeen einde oefening. Zo’n koe heeft alleen nog een kans als het een wel heel erg goede koe is qua melkproductie en karakter. Maar bij Nora was de melkproductie niet spectaculair en haar karakter liet altijd al wel te wensen over. Zodoende dat ik op 25 oktober al geen enkele twijfel meer had over haar levenskansen. Dus helaas voor haar was ze binnen een week afgevoerd naar de slager.