‘Als het soms botst, is het omdat we allebei zo moe zijn’

Samenwonen en samenwerken op een boerderij is niet zomaar een beroep, het is een levensstijl. Stefan en Annabel Bonhof delen niet alleen hun liefde voor elkaar, maar ook voor hun melkveehouderij in Veessen. Met drie jonge kinderen, twee locaties en een boerderijwinkel hebben ze hun handen vol. Terwijl Stefan zich verdiept in de grote lijnen en de praktische kant van het bedrijf, brengt Annabel haar stedelijke flair en commerciële inzicht in hun onderneming. Dit verhaal geeft een intiem inkijkje in het leven van een modern boerengezin, waar passie voor het vak en liefde voor het gezin hand in hand gaan.

Lees verder onder de foto‘s

Stefan (35) en Annabel (29) Bonhof-Hosmar wonen in Veessen (Gld.) met hun drie kinderen Suzan (bijna 5), Fleur (2,5) en Guus (10 maanden). Ze hebben melkveehouderij De Bammert/Melktap Veessen met op twee locaties in totaal 185 melkkoeien, 110 stuks jongvee, een melktap en een boerderijwinkel Melktap Veessen.

Stefan

“We zijn snel gaan samenwonen; op en neer rijden tussen Veessen en Arnhem was niet te doen. Dat is nu acht jaar geleden. Het was de bedoeling om twee jaar in de stacaravan te wonen, maar het werd vijf jaar. Dat lukt alleen als je een goede relatie hebt. In de winter vroor alles kapot en in de zomer moest de sproeier op het dak. Het had ook wel weer wat gezelligs, zo dicht bij elkaar. Nu zijn we door de kinderen niet vaak samen in huis, dat is wel jammer.

Voor een gezin met jonge kinderen is de melkrobot ideaal

Annabel is met mij in een heel druk leven terechtgekomen. Ik zit nu veertien jaar met mijn oom en buurman Jan in een maatschap. De afgelopen jaren waren we aan het bouwen en kwamen er kansen op ons pad, zoals de boerderij van de buurman erbij. We melken op twee locaties. Dat redden we dankzij de drie robots. Voor een gezin met jonge kinderen is de melkrobot ideaal, daardoor ben ik niet zo tijdgebonden en kan ik om vijf uur gaan koken. Koken vind ik leuk. De deal is dat de winkel van Annabel is. Ik open de deur, maar voor meer dan dat heb ik geen tijd.”

Als Annabel en ik botsen, is de koek op

Stefan: “Drie kleine kinderen kosten veel energie, we krijgen ook maar weinig slaap. Als ik afgelopen nacht drie uur slaap heb gehad is het veel. Dat breekt wel op. Als ik er doorheen zit ga ik naar buiten, aan het werk. Als het tussen Annabel en mij eens botst, dan komt dat doordat we allebei moe zijn en de koek op hebben. Ik werkte regelmatig tot elf uur ’s avonds door, maar tegenwoordig stop ik rond half tien.

We vervelen ons niet snel. Ik heb nog veel plannen, er is veel dat ik nog graag wil. Ik kijk dan naar de grote lijn hoe het moet gebeuren. Annabel kijkt op wat voor manier het kan. Stilstand is achteruitgang, iets doen is beter dan afwachten. Er is veel op ons afgekomen door de plannen van de overheid; dat vreet aan me.

Voor het eerst in vijf jaar in vliegtuig

Over een maand zitten we voor het eerst in vijf jaar in het vliegtuig, we gaan naar Egypte. Dat was niet mijn idee. In de weken voor een vakantie is er altijd heel veel werk te verzetten. Daar word ik wel eens mopperig van. Ik vind het lastig om het bedrijf los te laten. Stel, er gaat wat mis vlak voor we weggaan? Blauwtong bijvoorbeeld, daar kan ik wakker van liggen. We zijn ver weg straks, maar gelukkig is er wifi. Ik zal iedere dag nog wel het een en het ander regelen.”

Annabel

“Ik ben een stadsmeisje, maar was hier al snel thuis. De boerderij is een way of life. Voor het grootste deel is het genieten. Tot voor kort werkte ik nog op de receptie van een autobedrijf, maar daar ben ik vier maanden geleden mee gestopt. Dat gaf ruimte. De winkel en de melktap, de paarden, de huishouding, de tuin en de boekhouding zijn voor mij. De robotstofzuiger vind ik de uitvinding van de eeuw. Stefan brengt ’s ochtends de oudste naar school, de andere twee zijn overdag voor mij. Een deel van de boekhouding doe ik op de telefoon tijdens de zwemles van de kinderen.

Stefan is echt een doorzetter met een enorme passie voor zijn bedrijf. We zitten in een spannend gebied tussen twee Natura 2000-gebieden in. We zouden graag de twee bedrijven samen willen voegen. De plannen waren al ver, maar we weten niet waar het naartoe gaat. Nu doen we alles keer twee.

Met kleine kinderen zijn het tropenjaren

Annabel: “Het zijn tropenjaren nu de kinderen klein zijn. Ze zijn bijna vijf, tweeënhalf en tien maanden nu. Stefan en ik lossen elkaar af. Of de een, of de ander is buiten. Koffiedrinken, eten en slapen doen we samen. Stefan kookt negen van de tien keer. Daarmee is hij begonnen toen ik tijdens mijn tweede zwangerschap niet goed kon staan. In het begin kookte hij aardappelen, vlees en groente, maar hij is nu fanatiek met Hello Fresh. Tijdens mijn laatste zwangerschap was ik bijna volledig bedlegerig. Stefan nam alles van me over. Als hij kookt kan ik naar buiten om de paarden te verzorgen. Nadat we de kinderen naar bed gebracht hebben, doe ik de melktap.

Trots op onze keuzes en successen; samen creëren we steeds nieuwe kansen

Soms vraag ik me af waar ik aan begonnen ben, maar ik als ik erop terugkijk zou ik geen andere keuzes gemaakt willen hebben. Als we ons vervelen, dan bedenken we al snel weer wat nieuws. Stefan denkt dan na over de grote lijn en de praktische kant, ik ben de commerciële van ons tweeën. In september 2022 begon ik met de winkel waar ik producten van ondernemers uit de omgeving verkoop. Het is een daverend succes, gelukkig. Op de open dag kwamen 700 mensen.

Televisiekijken doen we eigenlijk nooit. De kinderen ook niet; soms zou het handig zijn om ze achter de tv te kunnen zetten. Ondanks al het werk gaan we wel eens met de kinderen naar de dierentuin. We maken ook tijd voor een terrasje, een etentje of een weekendje Texel.”