23 jaar geleden: boeren bang voor 24-uurs beregeningsverbod

Die acties hadden ze in gedachten omdat de beregeningsverboden van juli hun inkomens om zeep dreigden te helpen. 1995 was namelijk een erg droog jaar en vooral op de zandgronden zagen boeren de gewassen voor hun ogen verdorren. Verschillende waterschappen hadden al parttime beregeningsverboden ingesteld. Beregenen met oppervlaktewater mocht overdag niet van 11 tot 17 uur.

Beregenen van mais in de Brabantse Kempen. Daar liep op 1 augustus 1995 een beregeningsverbod af, maar de droogte hield aan. – Foto: Mark Pasveer

24-uurs verbod

Maar naarmate regen uitbleef, klonken de geluiden voor een totaal 24-uurs verbod luider. Voor sommige waterschappen gold dat al, maar daar waar het niet gold, zagen boeren zo’n verbod niet zitten. Ze vreesden dat de koeien overdag naar binnen moesten en dat de wintervoorraad voer eraan moest.

Veel bezwaren

Ook proefbedrijf De Marke wilde geen verbod. Het bedrijf experimenteerde met een bedrijfsvoering die was afgestemd op lage overschotten op de mineralenbalans. Beregenen was nodig om de koeien aan het gras te houden. Te weinig weidegras en een schrale maisoogst betekende voer aankopen en dat zou extra aanvoer op de mineralenbalans betekenen. Bovendien betekende een magere oogst een slechte benutting van de gebruikte mest, hetgeen ook weer ongunstig zou uitpakken op de balans. Een beregeningsverbod zou dus een milieuvriendelijke bedrijfsvoering frustreren, aldus de bedrijfsleider destijds.

Droogte na het groeiseizoen

Maar de droogte hield aan en de verboden kwamen er op veel plekken wel. Ook de Brabantse Kempen moest er weer aan geloven en in Limburg was zelfs beregen met grondwater niet meer toegestaan.

1995 zou het eerste zijn van 3 opeenvolgende droge jaren. Dat de schade uiteindelijk relatief gering was, kwam doordat het vooral droog was na het groeiseizoen. Heel anders dus dan nu.