1977: Lekker warm in de grupstal

In deze setting waren rangordegevechten niet aan de orde, koeien met hoorns waren dan ook zelden een probleem.

Grupstallen, zo genoemd vanwege de grup waar de mest in viel, zijn heel lang in gebruik geweest. Per streek waren er wel varianten. Vaak stonden koeien met de kop naar de voergang en met de kont naar de muur. Maar in bijvoorbeeld Friesland was dit net andersom. Daar zat de grup ook niet aan de kant van de buitenmuur, maar aan de kant van de middengang. De redenatie voor sommige boeren was dat de uiers het belangrijkst waren en dat de boer daar dus goed zicht op moest hebben.

De kettingen waarmee de dieren vaststonden, liepen langs houten palen die na verloop van tijd flink uitsleten. Aan de paal rechtsvoor is dit goed te zien. Later werden zulke palen vaak vervangen door verzinkte exemplaren. – Foto: Misset

Opslag hooi zorgde voor isolatie

Vergeleken met latere staltypen is de grupstal op de foto vrij klein en laag. Hooi lag boven de dieren opgeslagen en zorgde voor een flinke isolatielaag. De ventilatie was echter matig, dieren stonden vaak te zweten zolang ze niet geschoren waren. Veel boeren vonden een dergelijke stal echter wel prettig werken, juist omdat het er niet zo koud was als in de ligboxenstallen die begin jaren 70 opkwamen. In die tijd werden grupstallen vaak omgebouwd tot plek voor jongvee en soms een dekstier, het melkvee verhuisde naar de nieuwe losloopstal.