1958: trommelschudder kon meer dan gras schudden

Trommelschudders voor paarden hadden meestal 3 loopwielen. Die dreven via palkasten en tandwieloverbrenging de haspelas aan. De haspel was in hoogte te verstellen. Met de schudder was ook vaste stalmest te verspreiden. – Foto: Misset

Schudders waren een handige vinding; ze pakten het gras op, gooiden het omhoog en trokken het tijdens het omhooggooien uit elkaar. Eigenlijk deden ze precies wat de mens daarvoor pluk voor pluk met de hooivork had gedaan, alleen werkten de machines stukken sneller.

Na de oorlog werden meerdere typen schudders ontwikkeld, van harkjesschudders tot vorkjesschudders en varianten met tanden die heen en weer gingen. Elk type had zijn voor- en nadelen.

Tanden goed afstellen

De trommelschudder had als voordeel dat het opgeworpen gras niet door de wind gepakt kon worden. Binnen in de trommel draaide een schudhaspel tegen de wielen in, het opgepakte gras werd door zogenoemde centrifugaalkracht weggegooid. Het was een kunst de tanden goed af te stellen. Ze moesten het gras niet al te sterk ‘opscheppen’, het zou dan wel mooi schoon worden opgeraapt maar ook eerder aan de tanden vast blijven zitten, waardoor het niet goed en regelmatig weggegooid werd.

Verspreiden van stalmest

De kritische lezer zal op de foto zien dat van weggegooid gras helemaal geen sprake is. Dat klopt. De donkere strook linksvoor op de foto verraadt wat hier werkelijk gebeurde: de trommelschudder verspreidde geen gras maar stalmest. Ook daar bleek hij erg geschikt voor te zijn. De tanden raapten de mest niet op, daarvoor was die te zwaar. Wat ze wel deden, waren de brokken op de grond uit elkaar slaan. Bekijk ook deze video over trommelschudders.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 34 van dinsdag 21 mei en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen