1950: stamppot voor de varkens

En dus werden de piepers die niet geschikt waren voor menselijke consumptie vroeger gestoomd voor ze ingekuild werden. Daar waren verschillende manieren voor.

Het inkuilen van de gaargestoomde aardappelen ging gewoon in de blote aarde. Wel kwam er eerst een laag stro op voor de boel werd afgedekt met een flinke laag grond. In 1950 had een boer gemiddeld zeven varkens, de kuilgrootte op de foto doet vermoeden dat het betreffende bedrijf er meer had. – Foto: Misset

Op de foto uit 1950 zijn de knollen in een ton gaar gestoomd waarna ze middels een kiepconstructie in een kuil gestort worden. Daar werden ze met de klompen aangestampt. Een andere methode was een plank over de aardappels te leggen en daar hard overheen te stampen.

Gloeiendhete stoom

Dat stomen ging met een installatie die meestal van de loonwerker was. Door water in een stoomketel te verhitten en de gloeiendhete stoom via een pijp de ton in te leiden, werden ze aardappelen gaar. Zo waren ze beter verteerbaar en nam de voederwaarde toe.

Er waren stoominstallaties met 1 stoomketel die 1 aardappelton aan kon, er waren er ook die meerdere tonnen tegelijk konden stomen. Zo kon steeds doorgewerkt worden zonder het proces te onderbreken voor het leegstorten van een aardappelton.

Varkenspatatjes

De gare knollen werden met schil en al gevoerd, de varkens groeiden er als een dolle op. In Zeeland spraken de boeren van ‘varkenspatatjes’, elders heetten ze ‘varkensknollen’ of ‘varkenserpels.’ Ze werden vaak vermengd met gerst, daar kregen de varkens lekker vet en geel spek van. En spek, daar ging het in die dagen om. Hoe meer hoe beter.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 1 van dinsdag 2 oktober en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen