1937: meer gras in de silo met houten opzetstukken

Vóór de Tweede Wereldoorlog werd her en der al wat ingekuild. De ronde silo is daarvan een voorbeeld. Gras werd, vers gemaaid, in een lage ronde ‘bak’ gegooid. Die was gemaakt van gebogen betonstukken welke met een metalen band tegen elkaar geklemd werden.

_{Artikel gaat verder onder de foto.}

Als er eenmaal een opzetstuk op de ronde silo was gezet, was het vullen lastiger maar ook het uithalen. Het ingezakte gras was loodzwaar en moest terug over de rand gegooid worden. – Foto: Misset

Houten opzetrand

Elke nieuwe maaisnede, kwam bovenop het gras dat er al in lag tot de totale hoeveelheid boven de rand uit dreigde te komen. Dan was het tijd voor een houten opzetrand. Op de foto is deze te zien. De silo werd hierdoor eens zo hoog. Sommige silo’s hadden opzetstukken die veel hoger waren dan die op de foto, er waren verschillende modellen. Hoe dan ook, het volstorten werd er wel lastiger door. Men moest het gras immers over de rand heen gooien. Transportbanden waren er destijds nog niet.

Zuinig met zand

Afdekken gebeurde met zand. In gebieden waar men dat van nature niet had, werd het speciaal aangevoerd. Men was er zuinig op; wat eraf ging, werd bewaard om het er later weer op te kunnen doen.

Het zand ging meteen bovenop het gras. De bovenste laag gras-met-zand werd bij het openmaken van de kuil weggegooid. Een enkeling legde aan de zijkanten de waterdichte zakken waar kunstmest in had gezeten zodat het zand niet via de zijkanten de kuil inzakte.