1931: ploegen op de zeebodem

Rupstrekkers zakten niet weg in de blubber. Hier wordt nog ‘gewoon’ geploegd maar de Wieringermeer zou ook de bakermat worden van het diepploegen om zo de grond te verbeteren. – Foto: Misset

Dat was op 21 augustus 1930. Het was aanvankelijk de bedoeling te wachten tot na de aanleg van de Afsluitdijk maar de behoefte aan landbouwgrond was te groot en de nieuwe polder leverde 20.000 ha. op. 3 weken na de drooglegging, werd er al koolzaad gezaaid. Dat moest groeien tussen de resterende zeeasters die spontaan in het zaad waren geschoten. Het pluis werd door de wind, die vrij spel had, tot ver in de omtrek geblazen.

Grote machines

Het duurde even voor de grond voldoende ontzilt was. Voor boeren was het evengoed een droomgebied. Hier konden de grote machines, die er al wel waren maar die op de kleinere bedrijven te duur en te onhandig waren, worden ingezet. Grote rupstrekkers, grote ploegen, alles kon in het groot. Duizenden boerenzonen uit het hele land meldden zich aan voor een pachtbedrijf maar de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders, die de boerderijen verpachtte, selecteerde streng. Er werd onder meer gelet op religie, gezondheid, kennis van het boerenvak, eigen vermogen en maatschappelijke betrokkenheid.

Snelle ontwikkeling

Het was bikkelen in het begin, maar de nieuwe bewoners waren volhardend. Ook zetten ze rap allerlei verenigingen op, van een club voor melkcontroleurs tot fokkerijvereniging. De kale vlakte op de foto, zag er een paar jaar later al veel levendiger uit.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 15 van dinsdag 8 januari en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen