Zaaizaad-perikelen (2)

Ik ben altijd op zoek naar betere graan- en sojarassen. Dat brengt je nog eens ergens.

Begin augustus ben ik dus richting Cambridge gereden. Net voor Toronto sliep ik in een matig motel, maar het was te laat om verder te zoeken. ’s Morgens werd ik zoals altijd even voor vijven wakker, maar het was nog stikdonker. En het klokje op mijn mobiele telefoon wees toch echt 4:55 uur aan. Uiteindelijk viel het kwartje, Toronto ligt behoorlijk wat zuidelijker dan Montreal dus ’s zomers wordt het later licht.

Om de drukte in Toronto voor te blijven, ben ik toch maar direct gaan rijden. Ik ontbeet in de truckstop in Milton even voorbij Toronto met de gedachte dat ik daar wel een of meer bekenden zou tegenkomen. Dat viel toch tegen. Zegge en schrijve zat er één trucker binnen, die ik ook nog niet eens kende. Ik heb dus snel gegeten en stelde in de jeep de TomTom in en doe nog even een paar belletjes voor ik wegrijd als ik Paul Conway, die ik al minstens 25 jaar ken, met z’n nieuwe Western Star en B-train voor me langs de weg op zie rijden. Dat was nou jammer, maar ja, in m’n jeep ben ik natuurlijk geen bekende voor hem.

Dus door naar Cambridge naar de Szentimerey Farm. Peter liet me even het haverveld zien, maar hij werd weggeroepen. Het was nog vroeg, de dauw zat er nog op dus ik werd nat tot op het kruis. Gelukkig was het heel mooi weer en droogde het de komende uren wel op. Het gewas viel me eigenlijk een beetje tegen, niet echt een mooie dichte, egale stand. Positief was dat ik geen aantoonbare gebreken of ziektes aantrof.

Toen ik weer op het erf kwam, zag ik dat Peter een bezoeker had met een dure auto. Het zal wel belangrijk zijn geweest, want Peters vrouw heeft me de andere percelen laten zien met hard red winter wheat (kortweg HRW) en Soft red winterwheat (of SRW, respectievelijk harde en zachte wintertarwe).

Peters percelen liggen over een afstand van meer dan 20 km verspreid. Daardoor kon je in de gewassen goed de verschillen in grondsoort herkennen: van lichte zavel tot klei. Helaas zijn ze in die regio niet vrij van een klein steentje. Het is daar behoorlijk golvend tot licht heuvelachtig.

Toen ik zei dat ik op vrij zware klei boerde, zei Peters vrouw dat ze dat kende. Ze kwam zelf van de Haldimond county. Dat ken ik maar al te goed. De enige keer dat ik mijn vrouw ervan kon overtuigen mee te gaan naar een ploegwedstrijd was in die county. Dat werd me toch een baggerbad. zo erg dat alleen degenen die er geweest zijn, het kunnen geloven. De quads liepen vast, bulldozers op de parking om de bagger aan de kant te schuiven en auto’s en pick ups, ook de 4×4 ‘s, naar de weg te slepen. Dus jullie zullen begrijpen dat toen ik dat vertelde de verhalen loskwamen. Zij woonde net naast de plowing match.