Twitter-koningin op laarzen

Ester van Aalst heeft een missie. Zij wil de kloof tussen boer en burger overbruggen. Haar vervoermiddel: twitter. Onder de naam Boerenfluitjes brengt zij twitterende boeren in contact met burgers. Zij verspreidt dagelijks tientallen kleine boerenverhaaltjes.

Veel stadsmensen begrijpen helemaal niks van de landbouw. Wanneer worden appels geoogst, welke soorten komen eigenlijk uit Nederland? Laat staan dat ze iets weten over kuilgras of een hagelkanon. Of dat ze snappen wat er allemaal moet gebeuren voordat een bakje aardbeien bij de groenteboer ligt. Stedelingen kopen een zakje uien bij de supermarkt en betalen daarvoor vijftien keer zoveel als de teler ontvangt. Niemand die het weet. En als niemand het weet, blijft alles bij hetzelfde. Ontzettend onrechtvaardig, zegt Ester van Aalst, een stadsdame uit Gouda die de oneerlijke behandeling van boeren en tuinders aan de kaak stelt. Dat doet ze via het digitale medium twitter, onder de naam Boerenfluitjes.

Ze zet tientallen korte berichten per dag op het net, waarvan de meeste oorspronkelijk afkomstig zijn van boeren of tuinders. Haar tweets worden ook weer ge-retweet. Zo veroveren twitterende agrariërs, via de bemiddeling van Van Aalst’s Boerenfluitjes, de wereld. Van Aalst is er heilig van overtuigd: informatie leidt op termijn tot een ander inkoopgedrag. Haar volgers op twitter kopen straks geen sperzieboontjes uit Kenia of aardbeien uit Spanje. Haar volgers weten dat er ook in Nederland zwarte bessen worden geteeld.

Die zwarte bessen vindt onze twitter-koningin wel een mooi voorbeeld. Via Boerenfluitjes werd de vraag de wereld in gestuurd hoe dat nou zit met de productie van zwarte bessen. Een teler meldde dat dit product wel degelijk ook in Nederland wordt geproduceerd. Lekkerder dan bessen uit Polen. Vervolgens gaan de volgers op zoek naar supermarkten waar deze bessen in de schappen liggen. Binnen de kortste keren staat het resultaat op twitter: Jumbo heeft ze! Vervolgens rent een aantal van haar volgers naar Jumbo om deze bessen te kopen, zegt Van Aalst. Weer een stap in de goede richting.

Wie is Ester van Aalst eigenlijk? Ze noemt zichzelf een stadsmeisje, dat graag gekleed gaat in fruitjurkjes met aardbeienlaarsjes aan haar voeten. Van Aalst was 20 jaar bakker, maar moest drie jaar geleden stoppen met haar zaak, mede omdat veel klanten slechts op zaterdagmorgen langskwamen. Vervolgens werkte ze een tijdje als vrijwilliger op een zorgboerderij waar kaas werd gemaakt. Daar kwam zij in aanraking met het boerenvak. Door haar contacten met boeren merkte Van Aalst dat zijzelf eigenlijk niets weet over de agrarische sector. Haar vrienden en vriendinnen nog minder. Terwijl er zo ontzettend veel mooie verhalen te vertellen zijn. Of het nu gaat over melk of over prei.

Zij heeft inmiddels een kleine 3.000 volgers op twitter. Onder degenen die zijzelf volgt, zitten 550 boeren en tuinders, maar ook bijvoorbeeld cateraars en slagers. Zo kan zij deze ondernemers met elkaar in contact brengen en kunnen mooie samenwerkingsverbanden ontstaan. Maar de verbinding leggen tussen boer en burger vindt ze toch het belangrijkste. Ze kan zich ontzettend boos maken over de praktijk van alledag. Via twitter heeft ze afgelopen maanden haar volgers geïnformeerd over de uienteelt door foto’s en korte teksten te verspreiden van een uienteler die met passie met zijn product bezig is. Het laatste bericht gaat over het onderschoffelen van de uien. De opbrengstprijs bleek zo laag dat de teler had besloten zijn uien te vernietigen. Een dramatisch verhaal waarvan Van Aalst vindt dat zoveel mogelijk mensen het moeten weten. Boeren en tuinders verdwijnen uit Nederland, zegt Van Aalst, als consumenten blijven kiezen voor kiloknallers.

Zij ergert zich dood aan politici en kritische burgers die boeren hooghartig vertellen dat zij duurzaam moeten produceren. De uien waarvoor de teler 5 cent per kilo krijgt, liggen voor 70 cent bij Albert Heijn. Wie niks verdient, kan ook niet investeren in dierenwelzijn of energiebesparing. Dat verhaal wil ze via twitter rondbazuinen.

Komende maanden zet Van Aalst een volgende stap. Eigenlijk wil ze er niks over vertellen. Alleen dit: op 29 februari 2012 brengt ze honderden boeren en tuinders op een mooie locatie bij elkaar. Aan hen gaat ze uitleggen wat Boerenfluitjes nog meer gaat doen om de kloof tussen boer en burger te overbruggen.

Van Aalst weet inmiddels dat veel ondernemers huiverig zijn om met twitter te beginnen. Bijvoorbeeld omdat ze denken dat een twitteraar tientallen berichten per dag moet versturen. Is helemaal niet nodig, zegt Van Aalst. Wie ’s avonds na het journaal een gepassioneerd bericht verstuurt over zijn werkzaamheden die dag, levert al een belangrijke bijdrage. Zij zorgt er vervolgens wel voor dat het bericht wordt verspreid.