Spuitdiploma in Franse stijl

Ook in Frankrijk moeten we nu een certificaat halen om met spuitmiddelen te mogen werken. Mijn broer en ik zijn afgelopen week op cursus geweest.

Iedereen die in Frankrijk met spuitmiddelen in aanraking komt, moet op cursus. Niet alleen boeren, ook de medewerkers van de gemeentelijke plantsoenendiensten en de mensen die bij de coöperaties erin handelen. Dat heeft meerdere doelen. Het belangrijkste is de volksgezondheid en de gezondheid van de boeren en andere spuitgasten. Maar we moeten natuurlijk ook voldoen aan de verwachting van de bevolking en de natuur. De cursus vloeit voort uit Europese regelgeving. De Franse staat heeft om daaraan te voldoen het plan Ecophyto 2018 in het leven geroepen. Dat moet het middelengebruik tussen 2010 en 2018 met 50 procent terugdringen.
Alle boeren en gebruikers moeten vanaf 2014 in het bezit zijn van een Certiphyto, zeg maar een Franse versie van de spuitlicentie. Door het volgen van de cursus komen alle gebruikers op de hoogte van de eventuele gevaren die aan deze producten verbonden zijn en de manier waarop ze moeten worden behandeld, opgeslagen en gebruikt. De manier om het certificaat te krijgen is nog tot juni 2011 in een experimentele fase.

Vrijwillige deelname biedt tien jaar spuitbewijs

Alle boeren die nu vrijwillig meedoen aan de opleiding krijgen een 10 jaar geldig certificaat. De cursus is nu nog geheel gratis. In juni van dit jaar komen er nieuwe regels en is de geldigheid van 10 jaar van de baan. Ook is de cursus dan niet meer gratis. Reden te meer om nu dus het papiertje te halen, vooral omdat we er in de winter ook wel tijd voor hebben.

Er zijn vier mogelijkheden om dit beruchte papiertje te halen:
1. Iedereen die een agrarisch diploma na juni 2011 behaalt, krijgt automatisch het Certiphyto-certificaat.
2. Een op de persoon toegesneden test, te betalen door de deelnemer. Wie deze test niet passeert, moet optie 3 of 4 volgen. Deze oplossing is vrijwel niet van toepassing.
3. Een opleiding van een halve dag, waar de gevolgen voor mens en milieu besproken worden, gevolgd door een halve dag examen. Wie het examen niet haalt, moet optie 4 volgen.
4. Een opleiding van twee dagen bestaande uit drie modules: veiligheid voor mens en milieu; wetgeving en goed gebruik van verschillend materieel en alternatieven voor spuitmiddelen.

Cursus georganiseerd door de meloenenafnemer

Omdat we nu nog in de experimentele fase zitten, is alleen de vierde mogelijkheid beschikbaar. We gingen dus twee dagen op cursus, georganiseerd door onze meloenen-afnemer. Alle meloenproducenten waren aanwezig en ik moet zeggen dat het eigenlijk wel gezellig was. De sfeer was ontspannen en de materie logisch, tenminste voor mij en m’n broer.
Er werd uitgelegd dat je eigenlijk maar beter niet in zomertenue (korte broek, T-shirt en sandalen) de spuitmiddelen moet behandelen. Er kwam wat demonstratiemateriaal op tafel, een masker, handschoenen, overall en er werd uitgelegd waarom deze zo belangrijk zijn.
Beter is ook om een trekker met cabine te gebruiken, en wil je het goed doen, dan koop je ook speciale cabinefilters. Je kunt de spuitresten beter verdunnen en over het land uitrijden dan in de sloot te dumpen, en lege verpakkingen moet je spoelen, niet verbranden.

Dat is eigenlijk niets dan pure logica. Tussen de middag hebben we gezamenlijk gegeten in een restaurant, van half een tot half drie, met aperitief en wijn, betaald door onze meloenenafnemer. De daarna volgende middagsessie is dan wel erg lang, iedereen is dan al min of meer suf van de theorie en ook de wijn doet er geen goed aan.

Aan het eind van de cursus kregen we alleen een vragenlijst om aan te geven wat we van de cursus vonden en wat er eventueel veranderd mag worden.
En voilà, het spuitdiploma in de zak voor tien jaar!