Rendieren houden

Op een rendierfarm in Rusland worden de 500 rendieren ieder jaar op een niet erg diervriendelijke manier ontdaan van hun gewei. Het levert wel veel geld op.

In mijn vorige blog vertelde ik over mijn reis naar het afgelegen bedrijf dat ik bezocht in het Russische Altay Oblast. Op zo’n bedrijf zou je vleesvee verwachten. Echter, op de boerderij waren nergens vleeskoeien te vinden. Er waren wel 500 rendieren, maar niet voor het vlees.

Geweien oogsten

Het doel van deze rendierhouderij is geweien. Deze worden ‘geoogst’ voordat de huid eraf is, dus in een jong groeistadium. Ieder jaar kunnen de geweien geoogst worden. De oogst is niet erg diervriendelijk. Iedereen die wel eens een hoorn bij een koe heeft afgezaagd, weet dat het een bloedbad is. In Siberië gaat het niet volgens de wensen van mevrouw Thieme, nee zeker niet. De rendieren komen één voor één in een stalletje, waar de vloer onder hun poten wegzakt zodat ze in een V-vorm hangen. Dan kan het gewei worden geamputeerd.

Drogen, koken en vermalen

Na amputatie wordt het gewei bewerkt, gestoomd/gekookt, gedroogd et cetera totdat het geschikt is voor verkoop aan de Chinezen, die het vermalen tot een potentieopwekkend medicijn of iets dergelijks.

De prijs voor een gewei is niet slecht als je naar de kosten van het houden van een kudde rendieren kijkt. De prijzen variëren van $250 tot $600/kg, vrije markt!

Op de terugweg

Na twee dagen gingen we terug naar Barnaul. Bij daglicht werd duidelijk hoe mooi het gebied is, hoe de glad de weg was en hoe slecht er was gestrooid (helemaal niet!). Op de hele weg van enkele honderden kilometers lang zagen we maar een paar dorpen van betekenis. De leeftijd van de inwoners werd duidelijk door de naam ‘proletariaat’. Een ‘luxe’ dorp ten opzichte van de andere dorpen, want het was in het rijke bezit van een kleine supermarkt en een centrale schotelantenne. In de andere dorpen heb ik al deze luxe niet gezien.

Onze mobiele telefoon werkte overigens overal, zo klein is de wereld sinds Nokia troef is.