Polderprinsessen

‘Van Assepoester tot Polderprinses’ heet het. De titel vind ik vreselijk, maar het boek is prachtig. Anje Ham en Jakob Schuitinga hervertellen de ruim zeventigjarige geschiedenis van de Noordoostpolder vanuit het tot nu toe onderbelichte perspectief van drie generaties poldervrouwen: de pioniersvrouwen van het eerste uur, hun emanciperende dochters en hun ondernemende kleindochters.

Zelfs Sjoerd, die ik bijna nooit heb kunnen betrappen op het lezen van een boek, is zomaar urenlang stil nadat hij het boek opensloeg. Hij leest en kijkt…

Het stukje geschiedenis is wel belangrijk, maar ook saai, de verhalen van meer dan honderd poldervrouwen zijn het meest interessant.

Wat pijnlijk duidelijk wordt is de tijdsgeest. Een 90-plus vrouw die opgroeit in een Zeeuws boerengezin met zeven kinderen: ze hielp al jong mee met het werk op de boerderij. Na de lagere school wilde ze graag naar de Mulo. Maar dat mocht niet. Ze was handig met alles. Wat later ging ze zoals de meeste meisjes naar de huishoudschool, dat moest van haar ouders. “Ik ging vooral voor de gezelligheid, want wat ik daar leerde, kon ik allang”.

Nee, ze staan niet in de geschiedenisboekjes, maar die vrouwen van toen hebben wel zeker hun kracht en invloed doen gelden! Ik denk dat dat vooral tot uiting komt in de verhalen van hun dochters en kleindochters. Ik lees over topsporters uit de Noordoostpolder: Annemarie Thomas, Thea Limbach, Mireille Reitsma, Maaike Smit, Celine van Gerner.

Vrouwen die wethouder worden, theaterdirecteur, kunstschilder, financieel directeur van een windmolenpark, dorpsvoorzitter, astrologe, werken in de horeca, de zorg, het onderwijs.

Ik lees over Lizelore die vrijwilligerswerk deed in India, Afrika en Thailand, die dierenarts is en ook het akkerbouwbedrijf van haar ouders wil overnemen.

Een boek over polderprinsessen, zelfs Sjoerd leest het!