Opvolger Peter wil meer verdienen met s-pootgoed
Binnenkort gaat Peter met zijn moeder in maatschap. Plannen voor de toekomst zijn specialisatie, kistenbewaring en terug naar Australië.
Uitbreiden in hectares is lastig, maar Peter Huiberts denkt dat hij ook op andere manieren zijn inkomsten kan verhogen.
Lees verder onder de foto‘s.
Als ik het bedrijf overneem, verander ik:
“Ik zou meer willen specialiseren in s-pootgoed. Wij noemen dat essenteelt. Nu telen we nog voor de export, s-pootgoed is vooral voor de binnenlandse markt. Het heeft een hogere kwaliteit en, als je het goed doet, ook een financiële plus. Op die manier kan ik de opbrengsten verhogen, want uitbreiden in hectares is hier lastig.
Of ik ook zou robotiseren? Nee. Gps gebruiken we wel, maar we hebben één nieuwe trekker en de rest doet het al een tijdje, zeg maar. Ik houd erg van sleutelen en zulke trekkers kun je nog eens zelf repareren als er wat aan mankeert. Dat houdt meteen de kostprijs binnen de perken, als ik tenminste niet al mijn uren tel.”
Mijn grote voorbeeld is:
“Akkerbouwbedrijf Pluister-Wonder in de Wieringerwaard. Toen mijn vader ziek werd, vroeg mijn vader hen of ze ons wilden helpen. Ze deden ons bedrijf erbij en toen mijn vader overleed, ik was toen 12, bleven ze helpen, net zo lang tot ik het meeste werk zelf kon doen. Ik vraag en krijg nog steeds veel raad en steun van ze en zit er nog minstens twee keer per week aan de koffie. Dankzij hen kan ik het bedrijf straks overnemen.”
Het mooiste werk vind ik:
“Van mijn zwager huur ik elk jaar de combine. Als ik die ga ophalen, vind ik dat altijd wel een mooi moment. De tarweoogst gaat beginnen en je weet dat je ook de weken erna volop aan het oogsten en rooien bent. Die combine ophalen markeert voor mij het begin van het oogstseizoen.”
Ik heb een hekel aan:
“28-35 sorteren, van die kleine piepertjes. Dat schiet niet op.”
Als ik een miljoen win in de loterij, dan:
“Investeer ik dat in een hoek land. Grond houdt zijn waarde. Voor mezelf? Ik zou wel een keer terug willen naar Australië. Ik was er een rondreis aan het maken, zou er nog gaan werken, maar toen brak corona uit en moest ik halsoverkop terug.”
Over vijf jaar, dan:
“Hopelijk staat er dan een nieuwe bewaarschuur. De huidige is te klein, ik heb nu gedeeltelijk aardappelen bij een buurman liggen. In een nieuwe loods ga ik ook aan kistenbewaring doen, dat is nodig als je s-pootgoed wilt bewaren.”
Dit artikel is onderdeel van de rubriek De opvolger. Ook meedoen? Mail je naam, leeftijd, soort bedrijf en telefoonnummer naar margreet.welink@misset.com.
Goed dat er nog van die enthousiaste jonge knullen zijn die er zin in hebben.Je moet tegenwoordig wel lef hebben een boerenbedrijf te beginnen met al die milieugroeperingen die je voortdurend op de nek zitten!