Op oorlogspad

“Oei”, zegt “Hanna, ”dit belooft niet veel goeds. ”Ze heeft het interview met de nieuwe directeur van Natuurmonumenten, Marc van den Tweel, gelezen. Ze is ervan geschrokken.

Ik ook. Hij heeft geen goed woord over voor vorig staatssecretaris Bleker. “Daar is geen positiefs over te melden”, zegt hij. Dat belooft wat. Want boeren hadden veel waardering voor Bleker. Die had nog hart voor de landbouw. Wist wat er omging.

Dat weet deze nieuwe meneer Van den Tweel niet.

Hij beweert dat je in een idyllisch landschap met boomwallen en beekjes best efficiënt kan boeren. Daarom wil hij ook meer beperkingen rondom de natuurgebieden. Kortom, de landbouw is de sigaar. Wij wonen zelf aan de rand van zo’n gebied en het is een last, geen lust. En efficiënt boeren kun je vergeten op de kleine kronkelige percelen. Het is dat we ook voldoende goed verkaveld land hebben, maar anders konden we het qua kostprijs wel schudden.

Ook wil Van den Tweel meer natuur. Dat wordt een leuk gevecht met staatssecretaris Dijksma, die juist gronden bestemd voor de natuur in de verkoop doet.

“Deze nieuwe directeur verklaart in feite de oorlog aan de boeren. Hij stelt dat agrarisch natuurbeheer niet effectief genoeg is. Dat moet dus anders. Dat wil hij samen met de agrariërs gaan doen. Hij vraagt zich niet af of het natuurbeheer van Natuurmonumenten wel zo goed is. Ik twijfel daar aan. Hij zegt zelf dat de biodiversiteit in Nederland er beroerd aan toe is. Dus ook in de natuurgebieden. Laat hem dus eerst zijn eigen tuintje onderhouden,” zegt Hanna bozig.

In ieder geval, een slechte start van deze nieuwe directeur. Ook zwak. De vorige staatsecretaris met de grond gelijk maken, de agrarische natuur afkraken en de boeren dreigend toespreken dat hij weer meer natuur wil. Zo maak je geen vrienden.

“Misschien bereikt hij op deze wijze wel zijn doel”, mijmert Hanna. “We worden geregeerd door lieden die het hardste schreeuwen. Kijk naar Marianne Thieme en Geert Wilders. Zij bepalen de agenda. Hij past in dat rijtje.”