Mijn verandering: huisverkoop en meer werkplezier

Het bedrijf is tiptop in orde, de zeugen lopen vrij rond in een grote groep en er is volop ruimte en licht. Maar de wet- en regelgeving worden aangescherpt en om de kosten daarvan het hoofd te kunnen bieden, kiezen veel varkenshouders voor opschalen. De familie Derks voelde daar echter niet voor. Jos: “Dat heel grote, dat willen we niet.” Wilma: “We willen juist graag een gezinsbedrijf blijven, zonder vreemde arbeid.”

Nevenactiviteit

De keuze om niet te groeien, hooguit een klein beetje, had wel consequenties. Ze moesten iets erbij doen om hun inkomen aan te vullen. Maar wat? Wilma: “We hebben gedacht aan een mini-camping maar daar zijn we de mensen niet voor. Een winkel aan huis leek ons wel wat.”
Artikel gaat verder onder de foto.

Jos (54) en Wilma (50) Derks-Peters wonen in Wijchen (Gld.). Ze houden 300 zeugen en 2.000 vleesvarkens. Een deel van het vlees verkopen ze aan huis (www.bankhoevevlees.nl). – Foto: Jan Willem Schouten

Vleesprijs

Hoewel ze al jaren varkens houden, hadden ze eigenlijk geen idee wat en hoeveel er nou precies aan vlees van één varken komt. “Om dat uit te vinden, hebben we eerst een varken laten slachten voor onszelf.” Daarna volgden avonden van berekeningen maken: welke prijzen konden ze vragen? Een kleine slachterij in de buurt bleek bereid wekelijks wat varkens te slachten, een slager in het dorp wilde ze wel uitbenen. Aan deze manier van werken hangt echter wel een prijskaartje. “We kunnen met de prijs van de supermarkt mee, maar niet met de stuntprijzen.”

Investeringen

Een vergunning voor de winkel was niet nodig, wel moesten er allerlei investeringen worden gedaan, zoals een grote diepvries. “En dan ook een echt grote, met een glazen deksel.” Om bedrijf en privé gescheiden te houden, kwam een eindje van huis een blokhut te staan die ze inrichtten als winkel. Toen konden ze van start. “We hebben ons in het begin wel eens afgevraagd of we wel de juiste keuze hadden gemaakt. Het duurde even voor de mensen ons wisten te vinden. We zitten immers erg achteraf, zelfs de navigatie verdwaalt soms.”

Social media

In plaats van op klandizie te gaan zitten wachten, zochten ze die actief op. Er kwam een website en ze verdiepten zich in social media. Ook staat Wilma regelmatig op een markt. “Daar hebben we speciaal een verrijdbare diepvries voor gekocht.” In het begin kregen ze amper iemand aan hun kraam. “Mensen die overdag over de markt lopen, willen geen diepgevroren vlees in hun tas.” Pas aan het eind van de marktdag, kwamen er mensen. “Die hadden dan nog wat nodig voor de barbecue. Hun gasten kwamen vervolgens naar onze winkel, omdat ze nog nooit zulke lekkere speklappen hadden gegeten.”

Kleine stukken vlees

Gaandeweg begon het te lopen. De kracht bleek te zitten in het aanbieden van kleine stukken. “Mensen zitten niet meer te wachten op een half varken, dat kunnen ze thuis helemaal niet kwijt. Bij ons kunnen ze ook terecht voor één schnitzel of één hamburger. Er is iemand die speciaal voor de oren komt en er was zelfs eens iemand die een varkensneus wilde.”

Samenwerken

Om het probleem van hun achteraflocatie op te lossen, zochten ze contact met een fruitteler die ook aan huisverkoop doet. “Die zit op een plek waar meer mensen langskomen. Daar konden we een diepvries neerzetten en dat loopt enorm goed.”

Groei assortiment

Het assortiment groeide met soepen, sauzen en worstenbroodjes, alles met vlees van eigen varkens. Later voegden ze er streekproducten van regio-ondernemers aan toe. Ook begonnen ze met vleespakketten voor speciale gelegenheden. Jos: “Het loopt best goed, al kan het altijd beter.” Wat de verandering hen vooral gebracht heeft, is, naast extra inkomen, plezier. “Het is zó leuk als je in gesprek raakt met mensen over je bedrijf en dat ze dan waarderen wat je doet.”