Melkveebedrijf verkocht

De verkoop van onze boerderij, maar ook mijn aandeel van het ruwvoer, geeft me grote problemen. Mijn koeien hebben weinig te vreten en vallen sterk terug in productie.

Een paar maanden geleden vertelde Hans me dat hij erover nadacht om de boerderij te verkopen. Aan de ene kant was dat een verrassing, aan de andere kant niet. Ik had net voor carnaval eens met mijn tweelingbroer gesproken over de vooruitgang en andere dingen van de boerderij. Ook zei ik dat ik overwoog om eerder dan gepland te beginnen in Buena Vista, op zijn minst om meer grond in cultuur te brengen.
In juni ging de kogel door de kerk en had Hans zijn besluit genomen om het bedrijf te verkopen; ik had de eerste keus. Maar om een aantal redenen had ik geen interesse: te groot, te veel hectares die ik niet voor de landbouw kan gebruiken, te veel infrastructuur die voor mij niet interessant is en het nog steeds bestaande probleem dat de bron, na veel werk, geen water geeft waren wel de belangrijkste.

Boerderij zonder bron verkoopt slecht

Mede omdat de bron geen water geeft, had ik er niet veel vertrouwen in dat de boerderij snel verkocht zou worden. Als je een bron wilt boren tot 200 meter praat je over heel veel geld, ook in Bolivia. Er kwamen wel mensen kijken, maar die hadden geen interesse door gebrek aan water.
Totdat Hans me op een zondagnamiddag belde en me vertelde dat hij de boerderij verkocht had en ik 10 dagen had om mijn vee en machines van het terrein te halen. Later begreep ik waarom dat zo snel moest: hij ging op vakantie en wilde het voor de vakantie hebben afgerond.

Gebrek aan voer

Drie broers hebben het bedrijf gekocht. Zij hebben verder in het zuiden een groot veebedrijf, maar zitten zonder voer. Hans en ik daarentegen hadden erg veel voer. Nadat ik Hans mijn plannen had uitgelegd, is in januari het vee dat Hans tegen een kleine vergoeding daar had lopen, weggegaan. Dat vee vernielde de omheining en vrat zo aldoor het beste gras weg voor de bek van het melkvee.
Er stond dus veel gras in het land en er was een maisbult aanwezig van nog ongeveer 200 ton. Maar ook mijn helft van de maisbult had hij mee verkocht. Mede doordat ik het beste voor had met het melkveebedrijf kon Hans het snel verkopen, maar ja, zoals het spreekwoord luidt: “Achteraf kijk je een koe in de kont”.

Melkproductie klapt in elkaar

Ik had dus een groot probleem. Waar kan ik mijn vee kwijt in de droge periode zonder dat ik voer mee kan nemen? Aangezien de boeren hier nauwelijks voorraden ruwvoer aanleggen, is dat erg moeilijk. Uiteindelijk zijn mijn koeien naar een vriend van Hans gegaan die ik ook wel goed ken, maar ook hij heeft geen silage voor de droge periode. Na een maand is van de productie nog geen derde over; de koeien zijn weer mager.
De machines waren geen probleem, die heb ik eerst naar een mennoniet gebracht en die gaan straks naar mijn locatie in Buena Vista.
Het verhaal ‘melkveebedrijf Yaguarenda’ is dus over, maar ik ben nu bezig om mijn land in Buena Vista om te vormen tot een boerderij. Ik zal daar in het vervolg over schrijven.
Bijgaand nog een paar foto’s van hoe het is geworden op Yaguarenda en over de laatste dagen daar.