Mais oogsten tussen de bliksemflitsen

Het weer is erg veranderlijk hier in Texas. In twee dagen van 30 graden naar nachtvorst. Dat instabiele weer leidt vaak tot onweer, en dan is het spectaculair combinen.

Niets zo veranderlijk als het weer. Dat geldt in Nederland, en ook in Texas. Twee weken geleden was het hier nog rond de 30 graden. Binnen 48 uur zakte het kwik tot onder het vriespunt en was het gras wit van de rijp. Overdag regende het ook nog eens flink.
Zo’n weersomslag heeft zeker invloed op de voortgang van de oogst en de kwaliteit van het graan. De laatste dagen hebben we veel oponthoud door de combinatie van regen en kou. Hier in de Texas Panhandle zijn door dit koude weer talloze records gebroken. De bevolking gelooft ook niet meer in de global warming.

De nachtvorst in combinatie met het vochtige weer bracht het vochtgehalte in de korrelmaïs omhoog naar meer dan 20%. De meeste ontvangende bedrijven willen het lager dan 18% zien, en daar betalen ze ook naar. We konden daarom enkele dagen niet combinen. Dit gaf ons tijd om alle machines grondig te controleren en te onderhouden.
Normaal gesproken gaat het onderhoud volgens een vast ritueel in de ochtend. Machines schoonblazen, V-snaren en kettingen controleren, filters en radiator uitblazen, smeren en vloeistoffen controleren. Als er niet veel bijzonders is, dan neemt dit hooguit een uurtje in beslag.

Na een paar droge dagen is het vochtgehalte weer onder de 18 procent en zijn we begonnen met de laatste 1.500 acres (zo’n 600 hectare) hier in Texas. Het werk verloopt soepel, het team is op elkaar ingespeeld en de sfeer is goed. De grote drukte bij de elevator gooit echter roet in het eten. Met een capaciteit daterend uit de jaren zeventig kunnen ze de grote aanvoer van korrelmaïs niet verwerken. Boeren klagen hier dan ook stevig dat de graanverwerkers niet zijn meegegroeid met de capaciteit van de combines.

Onweer en branden

De afgelopen dagen ging de temperatuur weer richting de 25 graden, een Indian summer. Dit warme weer laat in het seizoen brengt vaak onweer en storm met zich mee. Dit keer ook, de radio waarschuwde al snel voor opkomend onweer. We probeerden zoveel mogelijk te doen voor de regen. Volgens de radarbeelden zou het die dag tot 7 uur ’s avonds droog blijven. Vanaf 5 uur konden we het onweer duidelijk zien aankomen. De zware bui splitste zich vlak voor ons in tweeën en trok links en rechts om ons heen. Het gaf ons de gelegenheid om tijdens een spectaculair schouwspel van blikseminslagen door te combinen tot 10 uur ‘s avonds.

Veel akkerbouwers branden hier hun gedorste maisvelden af om overtollig loof kwijt te raken. Dit loof geeft vaak problemen bij het inzaaien van het volggewas. Complete velden van 200 hectare gaan in één keer in lichterlaaie en de branden zijn in de verre omtrek te zien.

We bereiden ons op het moment voor om de machines naar de meer noordelijke staat Kansas te transporteren. Daar zal de volgende weblog vandaan komen.

Foto’s: Nico Huizing