Maffe boeren

Regelmatig bellen omroepen en andere bladen voor adressen van uitzonderlijke boeren. Wie meldt zich daarvoor aan zodat ik volgende keer een naam kan noemen?

Elke week word ik wel een keer gebeld door één of ander tv-programma. Of ik een Nederlandse zwarte boer weet die oorspronkelijk uit Suriname komt, vloeiend Russisch spreekt, ouder is dan 75, Nietzsche uit zijn hoofd kent én nog bij zijn moeder thuiswoont.

Dat is natuurlijk overdreven, maar de voorstellen zijn meestal nogal idioot. Sinds de tv-serie Boer zoekt vrouw zijn boeren helemaal hot, maar waarom is me niet duidelijk. Ze worden kennelijk nog steeds als iets heel aparts gezien. Of in elk geval tot iets aparts gemáákt.

Als ik zeg dat ik geen boer weet die aan het voorgestelde profiel voldoet, zijn de bellers teleurgesteld. ‘Maar u werkt toch op de redactie van Boerderij?’ Ja, dat klopt. Maar ik trek echt niet zomaar een blik maffe boeren open. De meeste zijn namelijk nogal gewoon. Ze eten, drinken, slapen, werken, brengen de kinderen naar school. Dat soort dingen.
Dat is voor de tv-makers meestal een flinke teleurstelling. Toch bellen ze regelmatig terug. Of ik inmiddels misschien toch een bizarre boer weet. Nee dus.

Maar misschien kunt u me helpen. Wie onder u zich maf genoeg voelt, mag het me laten weten. Dan heb ik de volgende keer iets om de tv-makers te plezieren. Maar denk erom: het moet wel heel maf zijn. Bij de tv hebben ze niks aan doodgewone mensen. Die zijn niet goed voor de kijkcijfers.