Kijkje in de kaaskeuken

In het programma Radar van vorige week kwam kaas uitgebreid aan de orde. Een panel van kaaskeurders stortte zich op vetarme kazen. De 30+-variant.

Met een gevoel van angst keek ik. Antoinette Hertsenberg is altijd negatief over boeren en dat verwachtte ik deze keer ook. Nou, dat viel eigenlijk best mee. Eerst zagen we het maken van kaas. Natuurlijk op een kaasboerderij. Dat past bij de filosofie van mevrouw Hertsenberg. Groot is nooit goed.

Welnu, klein is ook niet goed. Een boerin, die al dertig jaren kaas maakte, kwam uitgebreid in beeld. En hoe. Ze had een klein wit petje op haar grijzende haar gezet, maar verder tartte ze alle regels van de hygiëne, lijkt me. Ze roerde met haar handen en blote armen in de kaasbak. Een man, zeer waarschijnlijk haar echtgenoot, deed het later nog eens dunnetjes over met het plaatsen van blokken in de kaasvaten. Eigenlijk maar een vieze boel, dit beeld van kaasmaken. Dan gaat het er in een geautomatiseerde fabriek veel hygiënischer aan toe. Daar komt geen blote arm aan te pas.

Dat was onze conclusie. Hoe lekker ook, voorlopig maar geen boerenkaas. Liever een op een schone manier geproduceerde fabriekskaas. De kaas dus, die even later in hetzelfde programma gekeurd werd. Vetarme 30⁺kaas. De bevindingen waren slecht. Alleen de Maaslander van Westland-kaas haalde een ruime voldoende: een 7. Verder was alles onvoldoende, ook de Millner van FrieslandCampina. Weer een tegenvaller voor de al zo geplaagde kaasdivisie van onze coöperatie. Ze hebben al weinig merken en dan is hun kaasmerk ook nog eens niet lekker.

Alle magere kazen konden het volgens de kaaskeurders niet halen bij de gewone volvette Goudse kaas:48⁺ dus. Een leuke uitslag. Blijft er een goede bestemming voor ons melkvet.