Karweitje werd een karwei

De verplaatsing van een van de graansilo’s bleek meer werk te geven dan verwacht.

Vandaag hebben we dan eindelijk een silo verhuisd om hem bij de andere silo’s te zetten. Het is een verplaatsing van niks, de afstand is hooguit 60 meter. Maar door de aanwezigheid van een bovengrondse hoogspanningskabel (om de silo’s en graandroger van stroom te voorzien) moest ik toch een kilometertje omrijden.

Het tillen van de silo lukte eerst niet best met onze kraan. We hadden een velg met band van een graanwagen bovenin de silo bevestigd, met daaraan vier staalkabels. Die waren vastgezet in de silowand om de zaak op te beuren. Bij onze eerste poging braken de staalkabels. Dikkere kabels eraan en toen kon onze 32 tons kraan de silo wel optillen maar niet vasthouden. Wat bleek? De halve betonnen vloer kwam mee omhoog met het liften van de silo!

Nadat we de vloer hadden losgehakt van de silo, kon ik deze makkelijk beuren met onze kraan. Het transport naar de nieuwe fundering ging vlekkeloos. Nu moet de geperforeerde vloer er weer in, en een nieuwe losvijzel en ventilator. Dat laat ik deze keer doen, want in deze tijd van het jaar kom ik tijd tekort. We moeten de soja combinen (daar kom ik nog wel op terug), en we moeten ploegen.

Dit jaar is er wel een nieuwe uitdaging bij. Ik ben namelijk mijn vaste medewerker kwijt, waar ik 13 jaar een echt fijne samenwerking mee had. Hij moest vanwege zijn versleten knieën stoppen met werken. Erg jammer. Want ondanks dat we vaak totaal verschillende ideeën hadden over grondbewerking en zaaien, konden en kunnen we enorm goed met elkaar overweg.