Kans op goedkope kunstmest

Ik zit aan de stoel gebonden door een schaatsongelukje. Het tijdstip zit niet mee, want ik moet eigenlijk de deur uit om mijn slag te kunnen slaan in de kunstmesthandel.

Ik zit mezelf een beetje op te vreten van verveling. Ik ben namelijk met schaatsen op m’n knie gevallen. Dat leek allemaal niet zo’n probleem, maar ik zit inmiddels alweer een week thuis met zo’n afneembare pijp om m’n been. Wat ik in ieder geval voorlopig niet meer kan, is schaatslessen geven aan onze jongste kleindochter die 4,5 jaar jong is.

Handelskans bij ziekenhuisbezoek

Het ziekenhuisbezoek voor mijn been lijkt mij ook een flink voordeel te gaan opleveren. In de wachtkamer trof ik namelijk een bekende, een akkerbouwer. Na de begroetingen en de uitwisseling van koetjes en kalfjes vertelde hij me dat er een schip in Montreal ligt met urea (kunstmest). De lading ervan zou je via een broker kunnen kopen voor afbraakprijzen.

Spoorwagons kunstmest

Je kunt erop rekenen dat ik, zodra ik weer mijn ene been voor het andere kan zetten, op pad ga. Als het dan maar niet te laat is!
Jaren terug steeg kunstmest ook opeens verschrikkelijk hard in prijs. Toen heb ik, met een paar andere boeren, twee spoorwagons met elk 90 ton fosfaatkunstmest (18-46-0) direct van de fabriek laten komen. Zoiets lukt ook altijd maar één keer, de lokale kunstmesthandel steekt er daarna wel een stokje voor. Die stond toen dan ook op zijn achterste benen. Nu zit ik met mijn been. Anyway. Als ik weer mobiel ben, ga ik achter die kunstmest in Montreal aan. Eens kijken of ik nóg een keer een goede slag kan slaan!
Wordt vervolgd.