Geachte heer Alders,

Nu de maatschappelijke discussie over de megastallen in de afrondende fase komt, breng ik graag de volgende punten onder uw aandacht:

• De realisatie van megastallen gaat veelal gepaard met sanering van oudere, relatief sterk vervuilende stallen elders, zodat per saldo de milieudruk vermindert. Na 2015 gaat deze redenering echter niet meer op. Dan worden immers de dierrechten en de melkquotering afgeschaft, zodat bedrijfsvergroting niet meer gekoppeld is aan sanering van een andere stal.

• Een groot deel van de aan megastallen toegeschreven voordelen op het gebied van dierenwelzijn of milieu, is met enige inspanning ook te realiseren op gewone, moderne gezinsbedrijven. De kostprijzen op zulke bedrijven zijn nauwelijks hoger dan op megabedrijven. Het op zichzelf juiste argument dat schaalvergroting nodig is, houdt dus niet in dat megastallen onvermijdelijk zijn, ook niet uit concurrentieoverwegingen. Een belangrijke vraag is daarom of de voordelen van megastallen zodanig zijn, dat ze opwegen tegen een verdere uitholling van de maatschappelijke acceptatie van de veehouderij. Daar komt bij dat een te vergaande schaalvergroting en industrialisatie van de veehouderij andere economische functies van het platteland, zoals recreatie, nadelig kan beïnvloeden.

• De tegenstanders van megastallen krijgen nogal eens te horen dat ze zich (te veel) laten leiden door emoties. Maar waarom zouden emoties in deze discussie, die in wezen draait om de vraag hoe je met dieren omgaat, geen rol mogen spelen?
Gaat het trouwens niet meer om waarden dan om emoties? Dieren zijn toch meer dan productiemiddelen en moeten, zoals vrij algemeen wordt onderschreven, in de veehouderij zoveel mogelijk natuurlijk gedrag kunnen vertonen? Een essentiële vraag in dit verband lijkt mij dan ook of megastallen eraan bijdragen dat dit ideaal dichterbij komt, of dat het juist verder uit beeld raakt.

Om concreet te zijn: is er vanuit megamelkveestallen weidegang mogelijk?
Ik hoop dat u bovenstaande punten in uw advisering wilt betrekken.

Met vriendelijke groet,
Cees van Bruchem