Een echte boerenbruiloft, mét bruidskoe

Bekijk fotoreportage onderaan artikel

Hoe het is als je dochter met een boerenzoon trouwt? “Heel bijzonder”, vindt melkveehouder Rikus KleinJan uit Daarle (Ov.). Zijn dochter Mariëlle trad onlangs in het huwelijk met Mirko Valk, die even verderop woont in hetzelfde dorp. “Een boerendochter die met een boerenzoon trouwt, dat gebeurt niet zo vaak meer”, weet Rikus.

Bij hem in de buurt was de laatste keer bijvoorbeeld minstens dertig jaar geleden. “Mijn eigen moeder kreeg een bruidskoe mee toen ze hier kwam en ik heb altijd gezegd dat als mijn dochter een boer zou trouwen, ik dan ook een bruidskoe mee wilde geven. Ik houd wel van tradities.”

Brainstormsessie met buren

Lang bleef het bij een idee. “We hadden het er weleens over aan de keukentafel en daar bleef het dan bij. Onze schoonzoon Mirko zei eens: prima als je het wilt doen, we hebben nog plek in de stal. Maar niemand dacht er eigenlijk serieus over na en ik wist ook eigenlijk niet precies hoe het moest. Hier in de buurt is het namelijk minstens dertig jaar geleden dat er een bruidskoe is weggegeven.”

Hij trommelde de buren op voor een brainstormsessie. De schoonvader van de bruid werd ook betrokken bij het plan. “Hij bleek nog fosfaatruimte te hebben. En als dat niet zo was geweest, had ie een oude koe verkocht”, herinnert Rikus zich.

Iedereen was enthousiast en in no-time werd het idee werkelijkheid. De buren zorgden voor een mooi koedekje, de ouders voor een halster met verse bloemen als versiering. En zo ging Clara de avond voor de bruiloft de veewagen in.

Veetransport begeleiden met fiets

“Ik heb een drachtige pink uitgekozen die er gewoon mooi uitzag”, zegt Rikus. “Niet met een bijbedoeling of zo.” Volgens de regelgeving mag een dier vanaf dertig dagen voor de verwachte afkalfdatum niet meer vervoerd worden. Daarom viel een eerder gekozen pink af. Dat de uiteindelijke bruidskoe een Clara is, is toeval, maar feit is dat Mariëlle tot een paar jaar terug regelmatig naar keuringen ging met een van de Clara’s uit de ouderlijke stal.

De buren begeleidden het veetransport met de fiets. Tot zo’n 200 meter voor het bedrijf van het aanstaande bruidspaar; daar parkeerden ze in de wei. Vervolgens werd de koe door de buren lopend verder geleid. Het bruidspaar wist nog steeds van niets. Mirko Valk: “Ineens zag ik een man of dertig aankomen met die bruidskoe. Dat hadden we totaal niet verwacht. Het is ontzettend leuk, we zijn er heel blij mee.”

Wennen aan nieuwe omgeving

Clara kreeg een aparte ruimte in de stal waar ze in quarantaine staat en alvast kan wennen aan de nieuwe omgeving. Over ongeveer een maand kalft ze af. Mirko: “Het eerste kalf houden we sowieso aan, ook als het een stiertje is. Dan gebruiken we die als dekstier voor de pinken. We hebben nu veel Dora’s, maar de bedoeling is dat als Mariëlle en ik 25 jaar getrouwd zijn, er een heel koppel Clara’s loopt.”