De wereld is een dorp

De globalisering maakt van de wereld een dorp, en maakt economieën steeds afhankelijker van elkaar. Kijk maar naar de kredietcrisis. Meer samenwerking is nodig.

Ik ben twee maanden in de Democratische Volksrepubliek van Laos om voor het Nationale Vogelgriep Comité te kijken of het compensatieproces voor geruimde dieren beantwoordt aan het doel van stimuleren van snelle rapportage van uitbraken. Als je als boer bij een ruiming maar 60 procent van de waarde van je dier krijgt, loopt het enthousiasme om ‘aangifte’ te doen niet over. Maar… als je dieren dood zijn, krijg je niets, dus na één keer een uitbraak zullen mensen de volgende keer hopelijk eieren voor hun geld kiezen en snel aan de bel trekken of beter: het nationale vogelgriep-alarmnummer bellen, dat iedereen op het platteland schijnt te kennen.

CNN

Het viel me op dat bij het ontbijt in het hotelletje, waar ik verblijf, stokbrood met boter en aardbeienjam à la France geserveerd werden. Maar gelukkig waren er ook noedels, rijst, tofu en gestoofd mosterdblad. De kabeltelevisie hier heeft naast de lokale kanalen Chinese, Thaise en Viëtnamese kanalen, en ook CNN en BBC World ontbreken niet.

Geen riksja

Omdat ik geen zin had elke dag te moeten onderhandelen over een tripje van 4 kilometer met een motor-riksja, heb ik maar een mountainbike gekocht bij de lokale Halfords: nog gezond ook. Al rondrijdend op mijn fietsje zag ik tot mijn grote verbazing ’s avonds overal de mensen jeu de boules/petanque spelen onder de belangstellende blikken van een paar in het oranje gehulde, boeddhistische monniken.

Brabander op de fiets

Zaterdagochtend op weg naar kantoor zie ik tot mijn grote verbazing Martien Verbaarschot op zijn fiets bepakt en bezakt voorbij komen; hij is een veehouder uit Brabant die op zijn vijftigste de kolder in zijn kop kreeg en ging fietsen en die ik drie maanden geleden in Kyrgyzstan tegen het lijf liep. Hij zou naar Hanoi fietsen en vanaf daar terugvliegen. Aangezien hij een maand te vroeg aankwam deed hij nog maar ‘efkes’ een rondje Viëtnam-Laos. In het lokale koffiehuis koffie met appelgebak genuttigd. Alsof we even in de stationsrestauratie bijpraatten!

Toko’s en Telegraaf op Zondag

Wat een globalisering. Je ziet het voor je: iemand uit Azië die al rondlopend door Nederland getroffen wordt door alle toko’s, de wokrestaurants, de tai-bo en andere oosterse vecht- en fitness-sporten, alle Chinees-Indische restaurants die niet uit het straatbeeld zijn weg te slaan. Net zoals wij door al onze steeds minder exotische vakantieoorden rondtrekken en de Telegraaf op Zondag in het rek zien, evenals Nederlandse producten in de schappen van de supermarkten. En overal redden we ons met het Engels.

Kredietcrisis

Ja, de wereld wordt steeds kleiner, dat verhaal van ‘the global village’ klopt. En onze persoonlijke werelden steeds groter en rijker. Economieën raken steeds meer verstrengeld en onderling afhankelijk: het recente domino-effect van de wat eerst een credit crisis in Amerika heette maar die zich over de hele wereld uitbreidde, illustreert dat nog eens fijntjes. Dat betekent dus dat we in de toekomst in dat ‘werelddorp’ steeds afhankelijker worden van gezamenlijke beslissingen om de wereldeconomie rechtvaardiger te maken, het milieu te redden en de lieve vrede te bewaren.

Reizen verandert je blik op de wereld

Ik weet zeker dat zo’n fietsende Brabander na afloop van zijn reis van zes maanden anders zal praten dan vóór de reis door Oost-Europa, Centraal- en Zuidoost-Azië (hij houdt trouwens zaterdag 14 januari een lezing in Asten). En die Aziaten die al die buitenlandse toeristen voorbij zien komen of die door Europa trekken met hun camera in de aanslag, hebben na hun terugkomst thuis ook een wat ander beeld hebben gekregen van buitenlanders. Laten we hopen dat dit ook gepaard gaat met een grotere bereidheid samen oplossingen te vinden voor wereldproblemen, waarbij we in het westen misschien maar eens een keer een paar veren moeten laten!