Bomaanslag met paard en wagen

Een dikke maand geleden is mijn hotel in Kandahar opgeblazen. De bewakers stopten een verdachte paard en wagen en ja hoor: BOEM!!!

De aanslag op mijn favoriete hotel was eigenlijk bedoeld om een Amerikaanse of Canadese colonne op te blazen. Maar het resulteerde er dus in dat de man op de bok vroegtijdig op zijn knopje drukte en hij, zijn paard, de 2 bewakers en acht omstanders omkwamen, maar geen enkele kafir (ongelovige).

Rij kamers weggeslagen door ontploffing

Ondanks enige twijfel ben ik toch maar naar Kandahar gevlogen, omdat ik met mijn eigen ogen de mensen wilde zien. Om te voorkomen dat de verkeerden zouden weten dat ik eraan kwam, kocht ik een ticket onder de naam Haji Akbar Registani (naar het gebied, waar ‘mijn’ Kuchi hun schapen houden). Met Afghaans kloffie vroeg niemand me naar documenten: duidelijk een Pashtun zakenman op weg naar huis.
Mijn maat zou iemand sturen om me op te halen. Die kwam een uur na aankomst van het vliegtuig. Dat was alweer een voorzorgsmaatregel om te voorkomen dat ik in het rijtje auto’s zou zitten als iemand mensen uit dat vliegtuig wilde aanvallen. Ergens midden in de stad stond mijn maat te wachten en werd ik in een andere auto overgeheveld. Zo kon de chauffeur, een bekende van mijn maat, niet weten waar ik zou verblijven.
Ik wilde weer in het mij vertrouwde hotel overnachten, het door de aanslag getroffen hotel dus. ‘Jij je zin!’ was het antwoord van mijn maat. De rij kamers tegen de buitenmuur, waar ik altijd sliep en waarachter de bom was afgegaan, was helemaal weggevaagd. In het hoofdgebouw was geen ruit of sponning meer heel. De nieuwe, Chinese scharnieren braken onder de druk, de oude handgesmede Afghaanse scharnieren bleven heel; dus werd het hout in tweeën gerukt. Ik kwam terecht in een kamer met nog een half gipsplafond erin. De deur was middendoor gebroken en met een plank erachter weer wat aan elkaar geplakt. En het internet werkte ook niet meer.

Dan maar logeren bij een vriend

Ik vroeg me al af hoe ik daar de nacht kon doorbrengen, toen mijn maat me rond 17 uur kwam halen om bij hem thuis te slapen. Hij had me al gezegd niet te komen, maar ik geloofde niet dat het zo erg zou zijn. Vanavond slaap ik nog een nachtje in een ander hotel, op de vierde verdieping (‘dan komen ze moeilijker naar binnen’) en morgen kan ik hopelijk weer weg.

Dreigement van taliban

Alsof het allemaal al niet vervelend genoeg is, roeren de taliban zich ook nog eens. Ze hebben een dreigement geuit richting Afghanen met wie ik samenwerk. Daarover meer in mijn volgende blog.