Boerin Wilma is een duizendpoot

Ze praat enthousiast en vol vuur over de plek waar ze in 1994 kwam wonen. Als boerendochter wist ze wat boerenleven inhield. Bij haar thuis hielden ze melkvee en wat varkens en als kind moest ze regelmatig meehelpen. Dat deed ze graag en toen ze verkering kreeg, vond ze het dan ook helemaal niet erg dat hij varkenshouder was. Zelf werkte ze destijds in de bloemsierkunst maar na haar trouwen spraken zij en Tonnie af dat zodra er kinderen zouden komen, ze thuis aan de slag zou gaan.

Drukke en stressvolle jaren

En zo geschiedde. In onderling overleg nam zij de kraamstal en de administratie voor haar rekening. Daarnaast waren de huishouding en de zorg voor de kinderen grotendeels voor haar. Om kennis op te doen over de varkenshouderij volgde ze een cursus: van big tot zeug. Aangevuld met tips van haar man, bedrijfsadviseurs en de dierenarts maakte ze zich het vak eigen.

Het waren drukke en stressvolle jaren, herinnert Wilma zich. “De focus lag op schaalvergroting en we waren afhankelijk van de wereldmarkt. Was het aanbod krap, dan was de prijs hoog, was het aanbod groot, dan was de prijs slecht. Je had er geen invloed op.”

Het rechtstreekse contact met klanten geeft me heel veel energie

2011 was zo’n jaar met slechte prijzen en er zouden er nog twee volgen. “Toen hebben we een reorganisatie gehad”, zegt ze met gevoel voor humor. “Ik kan ook zeggen dat we een financiële crisis hadden, maar ik keek het af bij grote beursgenoteerde bedrijven. Die hebben het dan over een reorganisatie waarbij ze mensen ontslaan. Dat hoefde bij ons niet maar we wilden het wel over een andere boeg gooien.”

_{Lees verder onder foto}

Alles draait rond het bedrijf

De focus op grootschaligheid ging eraf en ze stapten over op de productie van regionaal, duurzaam en diervriendelijk vlees. Het is niet minder druk geworden, wel leuker. Het is vooral de aard van het werk die veranderde. “Nu moeten we onszelf verkopen. Daar gaat veel tijd in zitten, maar het rechtstreekse contact met klanten geeft me heel veel energie. Ook kan ik nu tenminste uitleggen dat ons vlees duurder wordt als de voer- en energieprijzen stijgen.”

Agrariër zijn past haar als een warme jas

Drukke dagen bij de varkens, een zorgtak, de huishouding, aandacht voor de kinderen, hoe organiseert Wilma dat allemaal? Ze lacht voluit: “Nou, niet. Alles draait hier rond het bedrijf. Ik heb mijn werk bij de varkens, op dinsdagochtend doe ik de boodschappen, ’s middags de administratie, woensdag en donderdag zijn voor de zorgtak, woensdagavond ga ik volleyballen en de andere avonden gebruik ik om te strijken en zo. Er blijven regelmatig dingen liggen, maar daar zit ik niet mee. Dan denk ik: voor vandaag is het klaar, morgen is er weer een dag.”

Geen apart salaris

Toch gebeurt het soms dat er zóveel te doen is dat ze er kribbig van wordt. “Dan moet ik dit en moet ik dat en alles in korte tijd. Als dat gebeurt, helpt Tonnie om het overzicht terug te krijgen en door te zeggen: doe nou eerst dit, de rest komt later wel. Dat helpt.”

Voor haar inbreng in het bedrijf ontvangt ze geen apart salaris. Alle inkomsten gaan op een gemeenschappelijke rekening. “Dat werkt prima en nee, ik voel me niet schuldig als ik iets alleen voor mezelf wil kopen. Ik heb er hard voor gewerkt, dus waarom zou ik me schuldig voelen? Maar ik ben niet zo van het shoppen, dat scheelt misschien wel.”

Ik voel me niet schuldig als ik iets alleen voor mezelf wil kopen, ik heb er hard voor gewerkt

Agrariër zijn past haar als een warme jas. Als er al een nadeel aan zit, is het dat het erf een kleine wereld kan zijn. “Er komen hier alleen mensen voor het bedrijf. Daar staat tegenover dat ik ’s ochtends niet in de file sta en dat ik niet hele dagen op een kantoor zit. Ik kan mijn eigen tijd indelen en als ik ergens naartoe wil, zorg ik dat mijn werk klaar is en dan ga ik.”

Even ergens heen of een korte vakantie, dat gaat nog wel. Maar lang van huis, bijvoorbeeld een verre vakantie, dat is aan Wilma nog niet besteed. “Het is zo’n georganiseer voor je weg kunt. Dan drink ik liever uitgebreid koffie met elkaar, dat is ook fijn en net zo ontspannend.”

_{Lees verder onder foto}