Boeren en burgers, wordt dat ooit wat?

Tegenwoordig zijn burgers overal. Geen boer zonder burgerburen. ‘Het zijn beste mensen, maar…’

Boeren en burgers, het blijft een lastige combinatie. Bij vrijwel elk boerenbedrijf waar ik kom, is wel iets. Tegenwoordig zijn burgers overal. Geen bedrijf dat geen burgerburen heeft. Tot een rechtszaak komt het meestal niet, maar er is nog steeds veel onbegrip. Van beide kanten.

De klacht die ik het meest hoor is dat de burgerburen last hebben van stank. Als de wind hun kant op staat, ruiken ze de varkens. Dat is geen pretje, dat zullen ook boeren moeten toegeven. Alleen: wat doe je eraan? Je kunt de wind niet de andere kant opsturen. En de varkens wegdoen alleen om de buren te plezieren, dat is geen optie, al vinden de burgers vaak van wel. Ze snappen sowieso niet wie er nou met várkens wil werken.

Stipt op twee staat de klacht dat de buren last zeggen te hebben van kabaal. Zitten ze net lekker in hun vrije weekend buiten uit te kijken over een sappig groen weiland, komt de boer er aan met zijn grasmaaier. Weg stilte. Weg weelderig groen. Of dat maaien niet op maandag kan? Nee dus.

Burgers kunnen daar met de pet niet bij. In hun wereld is alles te plannen, waarom kan dat in de boerenwereld niet? Omgekeerd snappen boeren niet wat er zo erg is aan een beetje trekkergeronk.

Tot scheldpartijen komt het nooit, maar als ik bij boeren het woord ‘burgers’ laat vallen, worden de ogen altijd wanhopig ten hemel gericht. ‘Het zijn beste mensen, maar je moet ze niet in je buurt hebben’, is de opvatting. Omgekeerd willen burgers best boeren in de buurt, ‘maar je moet geen stront ruiken en ze moeten niet in het weekend grasmaaien’.
De wensen van beide partijen zijn onmogelijk.