Bevroren mais

Er staat nog veel mais hier in Quebec. Dat wordt oogsten over de vorst. De afzet is nog traag tegen lage prijzen.

Het vriest hier op de grens van Quebec en Ontario overdag nu een graad of 6 en ’s nachts tikt het kwik min 12 al aan. Dat is prachtig weer om de laatste korrel- en snijmais te combinen. De boeren zullen er nog wel even mee bezig zijn, want er staan nog vele tienduizenden hectares mais op het land. Afgelopen zaterdag (23 november, red.) begonnen de eersten over de vorst te dorsen. Nu is bijna iedereen ermee aan de gang. Het loopt erg goed, geen wonder met zulk weer.

Vanmiddag heb ik nog even met Jan Zonderland gebeld. Bij hem in het zuiden van Ontario is het al net zo koud. In zijn regio, een klein beetje zuidelijker en ruim 800 kilometer naar het westen, is de maisoogst al wel zo goed als gebeurd.

Vol in de remmen

Ik wilde Jan ook even een belevenis van gisteren vertellen. Ik reed op de snelweg toen ineens een elandbok vlak voor me de weg opkwam. Ik ging vol in de remmen en dacht: dat wordt klap-boem. Gelukkig ging het nog net goed. Voor wie nog nooit zo’n dier gezien heeft: een elandbok is zo groot als een flink paard. Dus als je een dergelijk dier door de voorruit krijgt, kom je in het gunstigste geval behoorlijk beschadigd in het ziekenhuis terecht.

Het schijnt paringstijd voor de elanden te zijn, net als voor de reeën hier. Die bok was trouwens niet oplettend of gehaast. Ik zag deze week ook nog een reebok twee reegeiten achterna gaan. Hij was erg moe, het lopen over geschijfegd land viel hem duidelijk zwaar.

Weer even terugkomend op de mais: de handel loopt stroef. Er is niet veel vraag naar mais, in de hoop dat het nog goedkoper wordt. Het aanbod is eveneens krap, omdat de geboden prijzen de kosten in veel gevallen niet dekken. Mijn voorgevoel is dat boeren in de cornbelt en in Zuid-Amerika massaal soja gaan zaaien. Zodra de gezaaide oppervlaktes bekend worden, gaan de sojaprijzen onderuit en de maisprijzen langzaam omhoog.