Ambtenarenplaag bij de jacht

Naast een varkens- en kangoeroeplaag heeft Australië ook een ambtenarenplaag. Dat maakt het jagen erg moeilijk.

Afdelingen vol overijverige ambtenaren schrijven vanuit Canberra elke dag nieuwe wetten. Met de beste bedoelingen willen ze wettelijk regelen hoe de rest van de Australische bevolking moet handelen.
Tot nu toe werd de wildstand goed gecontroleerd door een grote groep beroepsjagers die meestal met de lichtbak ’s nachts overtollig wild afschoot en aan de lokale wildhandelaar verkocht. Het afgeschoten wild werd vooral naar Duitsland geëxporteerd als wildschwein. Iedereen was gelukkig met deze situatie.

Steeds strengere eisen

Maar helaas, in Canberra is blijkbaar een afdeling die tijd over heeft en ieder jaar nieuwe regels voor de jacht maakt. Er werden eisen opgesteld. Zo moet iemand die bij de buren gaat schieten, een vergunning hebben. Daarvoor werden in het begin alleen maar normale zaken verlangd, zoals kennis van verschillend wild, veiligheid en hygiëne. Het verkrijgen van een vergunning werd echter ieder jaar moeilijker én duurder. In 2006 kwam er een regeling waarin stond dat aan ieder afgeschoten dier een plastic clip moet worden bevestigd met naam en nummer van de jager. De wildhandelaar mag alleen dieren verkopen en exporteren met een clip.
Dit jaar is de prijs van de clips verdrievoudigd. Bovendien moeten alle geschoten dieren aan een minimaal gewicht voldoen. Het jaarlijkse examen duurt nu bijna een hele dag in plaats van een uurtje.

Jacht wordt nu stropen

Het gevolg is dat bijna niemand nog een jachtvergunning aanvraagt. Onze jager, die ook niet meer voor een paar centen de hele nacht in de weer wil zijn, zei dat hij van al de afgeschoten beesten nog niet de helft kan afleveren. Het is op een afstand immers moeilijk schatten of het wild aan het minimale gewicht voldoet. Hij schiet het dier daarom sowieso af en hangt het dode beest dan aan een unster. Als het een halve kilo te licht is, laat hij het kadaver liggen. Wat kan hij er anders mee doen?

Verspilling van vlees

Gevolg is dat er nu een explosie van wilde beesten is. De meeste boeren hebben een geweer in hun ute. Als ze een koppel kangoeroes of wilde varkens zien, schieten ze dieren af en laten die op het land liggen. Zij kunnen er ook niets mee doen. De handelaren nemen geen vlees in zonder clip. Natuurlijk schieten boeren niet de laatste weken voor de oogst. Een half vergane klomp vlees in de maaidorser is voor niemand en lolletje.

Varkens in de val

Afgelopen week hadden we weer een stuk of 20 wilde varkens in een val. Een val bestaat uit een afzetting van betongaas met een doorsnee van 5 tot 10 meter met een klapdeur waarin we wat voer strooien. Zodra een varken binnen is, komt de rest van het koppel ook meestal mee-eten. Er zat niets anders op dan deze gezonde beesten af te schieten, ze met een laadschop op te laden en wat verder in de struiken te kiepen. Behalve dat het sjouwen van de dode varkens geen pretje is, is het moeilijk te begrijpen dat gezonde beesten van 20 tot 60 kilo zo worden weggegooid.
Onderzoekers zijn tot de ontdekking gekomen dat kangoeroes veel beter zijn voor het milieu dan schapen en koeien, omdat kangoeroes minder methaangas uitstoten. Volgens mij is het het beste voor het milieu die afdeling ambtenaren op vakantie te sturen.