‘Ze gaat voor een eerlijke prijs, heeft een schurfthekel aan acties’

Wonen en werken op hetzelfde erf, wat doet dat met de relatie tussen man en vrouw? Roos en Vincent Smit vertellen wat het voor hen betekent.

Vincent

“Ik zit al van jongs af aan in de maatschap. In 2013 hebben we de stolpboerderij overgenomen. Daarvoor woonden we samen in een huurhuis. Om iedere keer voor het even kijken bij een kalf op en neer te reizen, werd al gauw vervelend. Toen we een nieuwe stal bouwden en er meer bedrijfszekerheid kwam voor twee gezinnen met 90 koeien en twee melkrobots, zijn we hier komen wonen. Een paar jaar later kwam ook Roos in het bedrijf en heeft toen haar horecabaan opgezegd. Ze doet de administratie, maar draait haar hand ook niet om voor het schudden en balen rijden.

En natuurlijk de boerderijwinkel. Ze is heel goed met mensen en bedenkt iedere keer weer nieuwe dingen. Maar het moet wel goed bij haar passen. Ze blijft bij zichzelf en pakt de dingen in haar eigen tempo op. Zo denkt ze erover om ook koffie te gaan schenken bij de winkel. Soms is het hier zo druk met moeders en bakfietsen en zijn de kinderen bij het jongvee aan het kijken of aan het spelen, dan is het fijn om een zitje te hebben voor de ouders om koffie te drinken.

Ze geeft een product liever weg dan het in de actie te doen

Roos heeft een schurfthekel aan acties. Ze gaat voor een eerlijke prijs voor de producten. Ze geeft het liever weg, dan dat ze het in de actie doet. Ze is van het doorzetten en pakt ook veel regelwerk op. Samen met z’n tweeën werken, maakt het zoveel leuker.

Mijn vader werkt ook nog in het bedrijf. Hij loopt vooral veel tussen de koeien. Alles eromheen en de fokkerij doe ik. We willen onze veestapel steeds verder verbeteren en worden door mijn ouders gesteund in onze plannen. Het uitzoeken van allerlei regels en het voeren van gesprekken, dat laat mijn vader graag aan ons over. Toen we met de boerderijwinkel begonnen, had hij zoiets van ’moet dit allemaal wel’, maar hij ziet dat het erf altijd mooi aan kant is en staat nu zelf ook graag mensen te woord.

Ik voetbal op zondag en ga om de week biljarten in de kroeg. Verder kook ik altijd en eten we ook altijd samen. Soms eten de kinderen eerst en eten wij pas om half acht, dan bakken we een lekker stukje van ons eigen vlees.

We hebben drie koeien die ieder 100.000 liter hebben gegeven. Om dat te vieren organiseren we een groot feest voor onze hulptroepen, familie en vrienden. Dan maken we toch nog een beetje goed dat we op maandagochtend zijn getrouwd.”

Roos

“We zijn nog aan het bijkomen van de ‘Dagje Bij De Boer Dag’. Er zijn 1.900 mensen op ons erf geweest, dat was wel even aanpoten. Samen met onze hulptroepen zetten we de schouders er dan onder. Hard werken heb ik in de horeca wel geleerd.

We hebben zoveel plannen, die willen we allemaal stap voor stap gaan uitvoeren. Vincent gaat dan soms wat sneller dan ik. Ik heb wat meer tijd nodig, hij pakt dingen meteen op en pakt dan ook door. Hij gaat er dan zo in op, dat hij vergeet te plannen. En dat moet wel als je zelf zuivel maakt. Als hij te laat is begonnen met het maken van yoghurt en is vergeten dat ik naar de zwemles moet en hij de andere twee kinderen moet vermaken, komt het wel eens voor dat hij ’s avonds laat nog iets moet aanzuren of flessen moet afvullen. Dat geeft wel eens mot. Gezonde mot noem ik het.

Hij gaat er zo in op, dat hij vergeet te plannen

We zijn gelijkwaardig aan elkaar. Vincent steunt mij in alles wat ik doe. We denken hetzelfde en hebben veel lol samen. Dan staan we dansend de yoghurt af te vullen met de muziek keihard aan.

Vincent heeft lange tijd in de akkerbouw gewerkt en later in de elektrotechniek en stalbouw. Dat heeft als voordeel dat hij alles zelf kan maken. Hij heeft er wel een paar nachten slecht van geslapen om te besluiten om 15% van het vee weg te doen, omdat we de mest hier in de omgeving niet goed kwijt konden. We experimenteren nu met kruidenrijk grasland, dan kunnen we de zuivel en het vlees nog beter verwaarden.
Onze boerderijwinkel is in coronatijd ontstaan. Zoveel fietsers kwamen hier langs dat wij dachten: wat nou als ze allemaal een liter melk meenemen tegen ónze verkoopprijs. Zo ontstond het idee om een melktap neer te zetten. Later werd dat uitgewerkt tot een hele boerderijwinkel met een uitgebreid assortiment, met vlees van eigen koeien en eigen zuivel. De koe krijgt hier het podium die het verdient.

Ik kwam vroeger bij een schoolvriendje vaak op de boerderij en heb wonen en werken op een boerderij altijd leuk gevonden. Het was bij ons dus eigenlijk ‘Vrouw zoekt boer’ in plaats van andersom.

Met drie jonge kinderen zitten we in onze tropenjaren en is er weinig tijd voor andere dingen. Dat komt wel weer. Nu de kinderen allemaal op school zitten, wil ik wel weer wat meer dingen voor mezelf op gaan pakken.”