John (33) en Irma (30) Scholman – de Wit hebben een melkveebedrijf samen met de ouders van John. Ze melken 60 koeien met 30 stuks jongvee in Montfoort (U.) Ze werken beiden buitenshuis: John 36 uur per week bij een waterschap en Irma 32 uur per week bij CRV. Ze hebben twee kinderen: Jesse (6) en Mick (4).
Lees verder onder foto
John neemt het machinewerk op het bedrijf voor zijn rekening.
John
De boerderij is van mijn ouders, die naast ons wonen. Zij hebben net als wij nu, altijd buiten de deur gewerkt en doen dat nog steeds. We runnen de boerderij met z’n vieren, maar Irma en ik doen de dagelijkse gang van zaken. Samen houden we de ballen in de lucht. Wat ik met trekkers heb, heeft Irma met koeien. Irma is rustig, soms meegaand en soms eigenwijs, maar dat is geen slechte eigenschap. Ze is een harde werker, een dierenvriend en een echte koeienliefhebber. Als een koe ziek is, zet ze net zo lang door tot het dier er weer bovenop is. Dat is ook een kanttekening, ze kan soms zo lang doorgaan tot ze er zelf bijna ziek van wordt.
Ik vind koeien leuk maar hou meer van machinewerk, en je moet koeien hebben om machines te hebben. En andersom. De passie die we allebei hebben, is hetgeen dat de puntjes op de ‘i’ zet in ons bedrijf. Wij hebben de boerderij zo ingericht dat alles zo makkelijk mogelijk werkt. In 2015 hebben we een nieuwe stal gebouwd en het aantal koeien verdubbeld. De stal met melkrobot is wel een enorme vooruitgang in arbeidsgemak en dierenwelzijn.
Ik werk 36 uur in de week bij het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden, in de buitendienst en het materieelbeheer. Daarnaast vul ik een dag in de week in als instructeur techniek op het MBO waar ik vroeger zelf naar toe ging en Irma leerde kennen. Ik vind het erg leuk, de jongeren spreken dezelfde taal als ik. Er zitten brave scholieren tussen maar ook doerakken. Ik kan daar goed op inspelen, zelf was ik ook ooit een doerak. Naast het werk probeer ik ook met regelmaat een ‘papa-dag’ te hebben.
Het is altijd wel de wens geweest om iets minder buiten de deur te werken en iets meer bij huis, maar dat moet je opbouwen en daar ontbreekt net de tijd voor. Het blijft dus bij plannen. Het ‘hele verhaal’ zorgt er wel voor dat we weinig vrije tijd hebben. We zijn net gezellig met het gezin weg geweest, dat vergt echt planning. We moeten er bij stilstaan dat we tijd blijven maken voor ontspanning. Voor hobby’s ontbreekt de tijd. Irma zou graag ooit weer een paard willen hebben, mijn hobby is trekkertrek. Nu sta ik bij wedstrijden achter het hek en hoor ik bij de beste stuurlui aan wal.
Lees verder onder foto
Omdat John en Irma beiden een baan buiten de deur hebben, kwam er een melkrobot. Dat scheelt arbeid en ze vinden het beter voor het dierenwelzijn.
Irma
John en ik hebben samen gezegd: we gaan ervoor. John zorgt voor het machinepark en het voeren. Ik zorg voor de koeien. Wij vervangen elkaar als dat nodig is. We doen alles zelf behalve het gras naar huis rijden; de verzorging van de koeien, het bekappen, alles rondom de vruchtbaarheid en het machineonderhoud. Het scheelt veel in de kosten. Naast de melkveehouderij werk ik 32 uur bij CRV, twee dagen als inseminator en twee dagen als veestapeladviseur, ik geef advies over de fokkerij. Werken buiten de deur blijft wel noodzakelijk. We hadden de wind tegen bij de bouw van de stal, waardoor we nu 60 koeien hebben. Het idee was door te groeien naar 120. Gelukkig vind ik mijn werk ontzettend leuk. Zou ik thuis iets willen opzetten, dan zou dat minstens zo leuk moeten zijn.
Koeien, die zitten in je genen. Mijn ouders hebben ook een melkveebedrijf. Ik vind het een uitdaging om een koe optimaal te kunnen laten presteren, daar haal ik veel voldoening uit. We werken met levend vee en ik voel me wel eens schuldig als ik door bijvoorbeeld een kalfkoe op het schoolplein sta zonder knutseltje. Dat zit vooral in mijn hoofd, want de jongens zijn gelukkig en hoeveel ik ook om koeien geef, mijn gezin, man en kinderen, zijn wel degelijk het belangrijkst.
We doen het allemaal samen, met hulp van onze ouders. Degene van ons die het eerst thuis is, begint. Wie ’s ochtends het laatst is, heeft ook dienst. Ik heb meer tijd om de kinderen naar school te brengen en ze weer op te halen. Zelf ben ik niet zo’n ster in koken, John heeft daar meer geduld voor en dus kookt hij 80% van de tijd. Eigenlijk geeft John dus iedereen te eten, hij is verzorgender dan ik en denkt ook aan het koekje bij de thee. John is geduldig, ook met de jongens. Hij is een lieve vader en een lieve man. Hij is wel regelmatig zijn sleutels kwijt, en hij doet altijd zijn sokken op een dotje in de was, zodat ze er net zo weer uitkomen. Met techniek en machines kan hij eindeloos bezig zijn, daar is hij goed in. Hij is heel communicatief en kan zich ook goed verwoorden in een grote zaal. Zelf heb ik ook wel een mening, maar uit het meer achter de schermen.
60 Melkkoeien staan er in de stal. Dat is minder dan gehoopt, daarom blijft werken buiten de deur noodzakelijk.
Boerderij
