AlgemeenAchtergrond

Wachten op hoogste bieder bij veiling glastuinbouwbedrijven

Negen glastuinbouwbedrijven staan donderdag in de etalage, klaar om per opbod geveild te worden. Een uniek verkoopexperiment, dat duidelijk moet maken hoe goed de glasbedrijven nog in de markt liggen. Vastgoedbedrijf DTZ is optimistisch gestemd, maar er is ook scepsis. Agrarische makelaars spreken over een ordinaire executieveiling.

Woensdag is de veiling officieel van start gegaan. Tien bedrijven stonden er aanvankelijk op de kavellijst, maar een werd al voor de aanvang van de veiling verkocht.

Het ging om een rozenkwekerij, dicht tegen de grens met Duitsland. Vanwege de ligging van het perceel, deels over de grens, was het verkooppotentieel beperkt en dus werd de deal onderhands al beklonken. Voor 750.000 euro kosten koper wisselde de kavel van eigenaar.

De rozen zitten misschien wel in het zwaarste weer van allemaal. De overige bedrijven zitten in de glasgroente, ook daar vallen klappen. Drie paprika-, drie tomaten- en twee komkommerbedrijven worden geveild.

In alle gevallen gaat het om bedrijven met een behoorlijk areaal, de gemiddelde oppervlakte is 5,5 hectare. Vier bedrijven zitten zelfs boven de 7 hectare. De minimumprijzen variëren van 800.000 euro tot 2,2 miljoen euro per kavel.

Agrarische makelaars spreken van een ordinaire executieveiling. De Rabobank ontkent dat. Ook wordt gesuggereerd dat de Rabobank probeert te peilen hoe de bedrijven in de markt liggen. Het is evident dat dit laatste aspect meespeelt, toch is het moeilijk om de eventuele biedingen op waarde te schatten.

De bedrijven, veelal in staat van faillissement, zijn volledig aangewezen op de gulheid van eventuele kopers en dat zijn niet per se ondernemers die van plan zijn een nieuw tuinbouwbedrijf in te richten. Koopjesjagers liggen op de loer, onder de belangstellenden zijn ook oudijzerboeren en verpachters, die zullen niet gaan voor de hoogste prijs, zo luidt de verwachting.

Er is veel kritiek geuit op de veiling. Agrarische makelaars geven aan dat er veel hogere opbrengsten gerealiseerd kunnen worden via de traditionele verkoop. DTZ betwijfelt dat. De korte aanloop tot en duur van de veiling zou eveneens de interesse van eventuele kopende partijen beperken.

DTZ geeft aan dat in de bepalingen de gunningsfactor is meegenomen. De verkopende partij, eigenaar of curator, kan in het uiterste geval beslissen niet akkoord te gaan met een bod. Ook de bank moet akkoord gaan. In de praktijk heeft de verkoper echter weinig keus, de bedrijven verkeerden stuk voor stuk in een verslechterende markt. De animo is beperkt en de schuldenlast drukt zwaar op de schouders.

Beheer
WP Admin