Stagiair krijgt harde les

Een stagiair maakt een fout en voelt zich diep schuldig. Maar iedereen maakt wel eens een fout.

Behalve studenten leidt onze praktijk ook ‘interns’ op. Interns zijn pas afgestudeerde dierenartsen die voor een mager salaris een jaar lang intensief begeleid worden en daarmee hun kansen vergroten op een baan of specialisatieplek. In Nederland zijn interns voor de landbouwhuisdierensector zeer ongebruikelijk. In de paardengeneeskunde en geneeskunde voor kleine huisdieren is het echter heel gebruikelijk dat mensen die zich willen specialiseren, eerst een jaar lang een internship volgen. Omdat hier in Engeland de opleiding niet zo veel landbouwhuisdierenonderwijs bevat, vergroot een internship de kans op een baan bij een landbouwhuisdierenpraktijk.

Rotklusjes

Zo’n internship maak ik nu al een jaar van dichtbij mee en ik heb er zo mijn bedenkingen over. Regelmatig heb ik het gevoel dat onze interns gebruikt worden voor de ‘rotklusjes’, zoals onthoornen, scoren van condities en van mest. Als er dan eens een spannend geval binnenkomt, zijn zij meestal ergens ver weg kalfjes aan het onthoornen en missen ze het nog. Daarbij draaien ze een intensief dienstrooster (om de dag en om het weekend dienst) en daar krijgen ze dus heel erg weinig voor betaald. Het enige wat daar tegenover staat, is dat er altijd iemand beschikbaar is voor back up. Had ik het toch beter voor elkaar: ik kreeg een normaal salaris, een normaal dienstrooster en mijn collega Wendie was ook altijd beschikbaar als ik hulp nodig had (en ze heeft me vaak gered!).

Vooronderzoek

Vandaag zou ik onze intern begeleiden bij een keizersnede. De koe stond al weken over, had geen ontsluiting en het kalf moest er nu maar eens uit. De intern had het ‘vooronderzoek’ gedaan op zaterdag en besloten om de koe te induceren en dan een keizersnede te doen. Ik was niet bij het vooronderzoek geweest, dus checkte ik de koe nog even toen ik aankwam. Dat was maar goed ook, er zat een slag in. Het kalf was morsdood en rottend, de cervix was nog steeds bijna niet ontsloten en er was dus absoluut geen ruimte om de torsie er uit te draaien via de achterkant. Uit het verhaal van de veehouder en de lucht van het kalf, vreesde ik dat die slag er zaterdag ook al had gezeten (en langer) en dat de koe daarom niet was gaan kalven. Onze intern had de torsie twee dagen eerder niet opgemerkt.

Spanning

Iedereen maakt fouten en ik wist ook precies hoe ze zich voelde. Ik zal nooit vergeten dat ik een koe wilde opereren (mijn eerste operatie alleen) en van de spanning vergeten was het beest te verdoven. Dat ontdekte ik pas toen ik, volledig steriel, met het mes in de aanslag stond en de boer droogjes opmerkte dat verdoven misschien een goed idee was.

Rottingslucht

Ondanks alle risico’s wilde de boer dat ik het toch probeerde met een keizersnede. Ik waarschuwde hem dat ik het wel een kans wilde geven, maar dat hij zich heel goed moest realiseren dat ik direct zou stoppen als er niets meer te redden viel. Toen de koe open was, bleek de baarmoeder inmiddels al te zeer beschadigd te zijn. Deze kleurde paars/zwart en scheurde open bij aanraking. Daarnaast kwam er een rottingslucht vanaf die niet te harden was. We hebben de koe ter plekke geëuthanaseerd. Intern Helen stond er stilletjes bij en voelde zich diep schuldig. Het was een harde les, maar deze fout maakt ze nu nooit meer.