Foto: Mark Pasveer AkkerbouwNieuws

Oude veredelingstechniek in nieuw jasje is geen genetische modificatie

Een oude veredelingstechniek die planten blootstelt aan stoffen van buiten om erfelijke veranderingen teweeg te brengen (mutagenese), mag ook in het lab op celniveau (in vitro mutagenese) worden toegepast.

Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg vindt dat geen genetische modificatie. Daarvoor gelden strengere regels. De Franse rechter stelde vragen aan het Europese Hof over de toelaatbaarheid van de techniek. Aanleiding was een door Confédération paysanne aangespannen zaak.

De Europese Commissie denkt na over nieuw beleid voor nieuwe veredelingstechnieken. Op dit moment is niet te voorzien of de uitspraak van het EU-hof ook invloed heeft op de voorstellen waarmee de Europese Commissie in juni wil komen.

Volgens Niels Louwaars van Plantum, de Nederlandse organisatie voor de veredelingsbedrijven, heeft de uitspraak geen gevolgen voor de huidige veredelingspraktijk. “Daar zijn we tevreden over.”

Grijze zone

Genetisch modificeren heeft voordelen. Daarom is er nogal wat discussie over technieken die zich in de zone bevinden tussen wat wel en niet als ‘genetisch modificeren’ wordt beschouwd. De definitie van ‘genetisch modificeren’ is namelijk erg rekbaar: planten selectief kweken op positieve eigenschappen, doet de mens al duizenden jaren.

Wat zich duidelijk in de grijze zone bevindt, is de zogeheten ‘mutagenesetechniek’: een externe stof wordt aan een plant toegevoegd. Die stof verhoogt de snelheid van genmutaties die van nature in de plantencellen plaatsvinden.

De mutagenesetechniek kreeg een vrijstelling toen Brussel net na de eeuwwisseling het merendeel van genetische gemodificeerde organismen verbood. De langetermijngevolgen van deze veredelingstechniek waren immers al goed in kaart gebracht. Nu is er dus de uitspraak dat er ook erfelijke veranderingen in het lab op celniveau – in vitro mutagenese – mogen worden toegepast.

Co-auteur: Jasper Roorda

Beheer
WP Admin