Land van uitersten

We hebben dit jaar alle weertypen wel gezien. Een gure, koude winter met veel wind, een droog voorjaar, een natte koude zomer, een hete droge september, een ijskoude oktober en een stormachtige november.

Dat Canada een land van uitersten is, hebben we dit jaar wel aan den lijve ondervonden. Wat een weersveranderingen! Na de gure winter, die veel extra werk gaf om een en ander sneeuwvrij te houden, volgde een droog voorjaar. We moesten zelfs irrigeren. Normaal irrigeren we vaak al in de herfst, zodat we een reserve in de grond hebben zitten. Maar aangezien verleden jaar winter de pipeline is gelegd, kon dit toen niet gebeuren.

Zomer: aanhoudend buien

De zomer was nat. Niet dat er ontzettend veel neerslag viel, maar de ene bui was nog maar net geweest of de andere kwam er al weer aan. Dat betekende voor veel boeren een strop, want het hooi was niet normaal van het land te krijgen. Het hooi kwam er op plaatsen bijna zwart af, en we kennen veehouders die het hooi zo weer over het land heen hebben gehakseld. Wat moet je er anders mee?
Zoals ik al in een eerdere weblog schreef, hadden wij nog geluk. We raakten een klein beetje in paniek, en hebben de eerste snede in pakken laten doen. De geiten zijn er dol op!
Bij de tweede snee was het alweer regenachtig weer. In de ene helft ervan hebben we regen gehad, bij de andere helft hebben we gewacht met maaien. Dat deel hebben we heel mooi binnen kunnen halen.
Al met al was het hier een koele, vochtige zomer. Op andere plaatsen in Alberta bleef het maar droog, en veel gewassen zijn verpieterd van de droogte.

Veel werk verzet in september

September was dit jaar een buitengewoon mooie maand, met temperaturen tot 35 graden. Toen zijn er heel wat records verbroken. Iedereen was er ontzettend blij mee, want nu kon je tenminste doorgaan op het land. Het combinen, maaien, en balen kon doorgaan tot begin oktober. Toen sloeg de vorst toe, en niet een paar graden, maar zelfs tot -17 toe. Dus alles lag weer stil, voor meerdere weken.
Twee weken geleden begon het veldwerk weer op gang te komen, er lag nog veel op het land. De suikerbieten moesten er nog uit, en we hebben van horen zeggen dat de toppen ervan nog bevroren zijn. Vlak bij ons bedrijf lag er nog een perceel met koolzaad dat er nog af moest. Dat hebben ze verleden week eindelijk kunnen oogsten.

Stormschade

Afgelopen vrijdag is al het veldwerk weer gestaakt vanwege een storm met windsnelheden tot 100 kilometer per uur. Die heeft zijn schade ook weer achtergelaten. Bij een neef van ons is een grote tent voor bijna driekwart tegen de grond gegaan, de palen waren bij de grond afgebroken. Het onderste deel, een houten muur, is op zijn schapen terechtgekomen, met enkele dode dieren tot gevolg.
Het wordt hier nog al eens aangehaald dat Canada een land is van uiterste mogelijkheden. Het is ook een land van uiterste moeilijkheden, en boy wat klopt dat qua weer dit jaar helemaal.

Foto: Hennie Klok