‘Je moet voetballen om te scoren!’

Storm, wind, regen en uiteindelijk mooi weer. Het leek dit voorjaar fout af te lopen, maar toch hebben we een geweldige eerste snede binnengehaald. Nu weer verder met een evenzo moeilijk onderdeel. Proberen de koeien in goed weidegras te houden. Bij te blijven met de kunstmeststrooier en ondertussen ook de drijfmest nog goed te verdelen.

De veehouderij is niet de enige gebeten hond

Het is maar een klein deel van het veld waar je als ondernemer op speelt, terwijl de wereld zoveel groter is.

Volgens de linkse media, nou ja media, eerder de linkse propaganda, heeft het laatste uur geslagen voor veehoudend Nederland. Dieren houden is slecht voor de natuur. De stikstofruimte die het in beslag neemt, hebben we nodig voor woningbouw. Wat ze er niet bij zeggen is dat de Nederlandse veehouderij een van de meest efficiënte is in de wereld. Hier een dier minder, betekent ergens anders twee of zelf drie dieren ervoor terug.

De veehouderij is niet de enige gebeten hond. Als de rechtspraak in Nederland zich begint te bemoeien met de bedrijfsvoering van Shell gaat deze wel een hele scheve schaats rijden. Een uitglijder van de bovenste plank. Het is zeker niet het eerste in Nederland gegrondveste bedrijf dat zijn heil in het buitenland gaat zoeken.

Als de Tweede Kamerleden denken de minister-president een motie van wantrouwen te kunnen aansmeren, terwijl hij in hoedanigheid van partijleider functioneerde, beginnen bij mij de tenen al aardig te krullen. Als deze mensen onze beleidsmakers moeten controleren, loopt het niet goed af.

Maar het kan voor de melkveehouder altijd nog erger. De grootste melkverwerkende coöperatie is het gelukt om haar eigen onvermogen af te wentelen op de eigen leden. Onder die eigen leden al spottend de diefstal van de eeuw genoemd.

Net als de beste agrariërs, hebben we in Nederland ook de beste voetballers ter wereld

De communicatiemisverstanden die je ziet in de media, de rechtszaal, in de Tweede Kamer en bij de coöperatie, ervaar ik zelf op kleine schaal. En wel met de stagiair uit Frankrijk die op dit moment vier weken op ons bedrijf ervaring opdoet. Als ik een vraag stel in het Engels, krijg ik iedere keer een antwoord maar niet op mijn vraag. Het Engels van de stagiair is terrible. We proberen te praten over hetzelfde maar blijkbaar verstaan we elkaar niet. Een beetje zoals het Nederlandse elftal voetbalt ten tijde van het schrijven van deze column.

Net als de beste agrariërs, hebben we in Nederland ook de beste voetballers ter wereld. Maar zonder goede coaching wordt er geen (doel)punt gemaakt. Zo is het ook in de agrarische sector, zonder goed speelveld met heldere randvoorwaarden kunnen we niet ondernemen. Ik kijk maar liever uit het raam naar mijn eerste snede kuilbult, die bult heb ik toch maar zelf mooi gescoord.