Vrachtwagen haalt varkensmest op bij een boer. De mestregels zijn onvoorspelbaar, wat zorgt voor knelpunten in de sector, zoals recent door rechters erkend. Foto: Ton KastermansAlgemeen •
Column
‘Het wordt tijd voor een visie op mestbeleid die pijn doet’
In Vlaanderen hebben de regeringspartijen én de groenen de mond vol over “de natuur in goede staat van instandhouding houden”. Bijna niemand weet wat daar nu juist mee wordt bedoeld, laat staan dat iemand weet hoe we dat juist gaan meten. Stel, de veestapel krimpt globaal, over alle sectoren heen- met 20%. Wie gaat dan (met zekerheid) bepalen dat de natuur opnieuw in goede staat van instandhouding is, als men dat dan al zou kunnen meten. En wat als -ondanks de krimp- de situatie op het terrein volgens “de metingen” zou zijn verslechterd? Nieuwe krimp? tot er geen veeteelt meer overschiet?
Denk niet dat haar nette kleding, uiterlijk en sympathieke uitstraling een nadeel is in Europa.
Misschien de uitspraken waar naar wordt verwezen nog eens even goed doorlezen. Het ging daarbij niet over het uitrijden van te veel mest, maar over overschrijdingen van het fosfaatrechtenstelsel. Desbetreffende veehouders hebben waarschijnlijk helemaal niet te veel mest uitgereden en op deze wijze wordt ten onrechte de indruk gewekt dat dat zonder veroordeling kan.
Het gaat alleen maar over grondgebonden, niet meer mest dan op eigen land en krimpen naar minder mest, minder dieren, allemaal minder. Houd er ook iemand rekening mee dat als alle mest bij de veehouder op eigen land past en iedereen grondgebonden word, de akkerbouw geen druppel mest meer heeft om uit te rijden? Aangezien de stoppersregelingen ervoor zorgen dat boeren wel hun vee opruimen, maar ervoor kiezen om de grond te blijven bewerken en zichzelf als akkerbouwer in de markt te parkeren, kan er nog wel eens een aparte tijd aankomen op het gebied van vraag en aanbod
Intensieve veehouders ( veehouders met meer mestproductie dan wat er op hun land uitgereden mag worden) zijn dat bewust geworden. En hebben het spel gespeeld om mest af te voeren. Niks mis mee. Hierdoor is er ook mest beschikbaar voor landgebruikers met geen of te weinig mest. Jammer wel dat er steeds minder mest per hectare gebruikt mag worden. Grond kopers worden zo ook beetgenomen. De mestmarkt gaat nu zijn eigen spel spelen. Veehouders die niet hun mest kwijt kunnen ( hoge prijzen) zullen moeten inkrimpen. Dat hoort bij het spel van intensief veehouden. Ingrijpen nu door de politiek is hetzelfde als de spelregels tijdens het spel veranderen. De markt zal een nieuw evenwicht geven, kostprijzen zullen stijgen en daardoor de opbrengstprijzen ook. Als de melkprijs dik boven de 50 cent blijft kunnen intensieve melkveehouders ook bestaansrecht houden.
In Vlaanderen hebben de regeringspartijen én de groenen de mond vol over “de natuur in goede staat van instandhouding houden”. Bijna niemand weet wat daar nu juist mee wordt bedoeld, laat staan dat iemand weet hoe we dat juist gaan meten. Stel, de veestapel krimpt globaal, over alle sectoren heen- met 20%. Wie gaat dan (met zekerheid) bepalen dat de natuur opnieuw in goede staat van instandhouding is, als men dat dan al zou kunnen meten. En wat als -ondanks de krimp- de situatie op het terrein volgens “de metingen” zou zijn verslechterd? Nieuwe krimp? tot er geen veeteelt meer overschiet?
De ‘hakjes dame’ gaat in Brussel een kringloop/grasderogatie regelen en alles is opgelost.
Denk niet dat haar nette kleding, uiterlijk en sympathieke uitstraling een nadeel is in Europa.
Misschien de uitspraken waar naar wordt verwezen nog eens even goed doorlezen. Het ging daarbij niet over het uitrijden van te veel mest, maar over overschrijdingen van het fosfaatrechtenstelsel. Desbetreffende veehouders hebben waarschijnlijk helemaal niet te veel mest uitgereden en op deze wijze wordt ten onrechte de indruk gewekt dat dat zonder veroordeling kan.
Het gaat alleen maar over grondgebonden, niet meer mest dan op eigen land en krimpen naar minder mest, minder dieren, allemaal minder. Houd er ook iemand rekening mee dat als alle mest bij de veehouder op eigen land past en iedereen grondgebonden word, de akkerbouw geen druppel mest meer heeft om uit te rijden? Aangezien de stoppersregelingen ervoor zorgen dat boeren wel hun vee opruimen, maar ervoor kiezen om de grond te blijven bewerken en zichzelf als akkerbouwer in de markt te parkeren, kan er nog wel eens een aparte tijd aankomen op het gebied van vraag en aanbod
Intensieve veehouders ( veehouders met meer mestproductie dan wat er op hun land uitgereden mag worden) zijn dat bewust geworden. En hebben het spel gespeeld om mest af te voeren. Niks mis mee. Hierdoor is er ook mest beschikbaar voor landgebruikers met geen of te weinig mest. Jammer wel dat er steeds minder mest per hectare gebruikt mag worden. Grond kopers worden zo ook beetgenomen. De mestmarkt gaat nu zijn eigen spel spelen. Veehouders die niet hun mest kwijt kunnen ( hoge prijzen) zullen moeten inkrimpen. Dat hoort bij het spel van intensief veehouden. Ingrijpen nu door de politiek is hetzelfde als de spelregels tijdens het spel veranderen. De markt zal een nieuw evenwicht geven, kostprijzen zullen stijgen en daardoor de opbrengstprijzen ook. Als de melkprijs dik boven de 50 cent blijft kunnen intensieve melkveehouders ook bestaansrecht houden.