Herbert Nijhoving kreeg twee keer brand: ‘De klap volgt later’

Twee keer maakte Herbert Nijhoving een verwoestende brand mee op zijn bedrijf. Het heeft hem anders naar zijn werk doen kijken. “Het hoeft niet altijd groter en meer.”

De brand die in 2019 het bedrijf trof van melkveehouder en akkerbouwer Herbert Nijhoving (41) in het Drentse Meppen, werd ontdekt door zijn buurman. Die stond om elf uur ’s avonds ineens in de keuken en vertelde dat hij licht en rook had gezien bij een van de schuren. “De buurman ging de brandweer bellen, terwijl ik meteen naar de schuur ben gegaan. Het ging om een potstal, waar op dat moment zo’n 25 dieren waren”, blikt Nijhoving terug.

De brandweer was snel ter plekke. Samen met een zzp’er die bij zijn bedrijf werkt en actief is als vrijwillig brandweerman, wist Nijhoving alle koeien net op tijd uit de schuur te halen. Verder viel er niets meer te redden: het gebouw brandde volledig uit. Een naastliggende melkveestal raakte licht beschadigd. De ontreddering was groot bij Nijhoving, zijn gezin en omgeving. Een oorzaak van de brand is nooit gevonden.

Vlak na de brand besloot de ondernemer zich aan te sluiten bij de vrijwillige brandweer. “Ik was al vaker gevraagd, maar hield de boot altijd een beetje af”, legt hij uit. “Maar nu realiseerde ik me dat als je een brand meemaakt, je graag wilt dat er iemand voor je klaarstaat. Dat doe ik nu dus ook voor anderen.”

Grote verliezen

De brand had grote gevolgen voor Nijhoving. Financieel, maar vooral ook immaterieel leverde de brand grote verliezen op. Door de gebeurtenis groeiden hij en zijn echtgenote uit elkaar en er volgde een scheiding. “Toen kwam het besef wat ik was kwijtgeraakt.”

Na de brand kon Nijhoving de schuur weer redelijk snel herbouwen. “Maar zes jaar later, zomer vorig jaar, was het opnieuw raak”, vertelt de agrariër. “Ik zou op vrijdagmiddag met een vriend naar de kroeg gaan en stond onder de douche, toen de buurvrouw belde. Zij zag rook onder de dakplaten van een schuur uitkomen.”

Nijhoving liep naar de schuur en deed de deur open. Door backdraft, het verschijnsel waarbij plotseling zuurstof een brandende ruimte binnenkomt, leek het wel alsof hij de schuur werd binnengezogen. Deze brand, in een schuur die diende als werkplaats en machineopslag, was al een tijd bezig. Omdat Nijhoving zelf bij de brandweer zat, kon hij direct aan de meldkamer doorgeven wat er allemaal in de ruimte aanwezig was en hoe ze de brand moesten inschalen.

Oorzaak brand

De rookontwikkeling was enorm. Er waren rond de honderd pakken stro en hooi opgeslagen, die er door collega-brandweerlieden snel werden uitgehaald. Nijhoving: “Omdat er nog geprobeerd is om te redden wat er te redden viel, was het achteraf moelijker om na te gaan wat de oorzaak van de brand was. Al is er wel een vermoeden dat de brand door een technisch defect in de accu van ofwel de mengvoerwagen, ofwel de gazonmaaier is ontstaan.”

Geestelijke schade

Was het na één brand al moeilijk voor hem om zich te herpakken, de tweede brand deed daar een schep bovenop. “Het heeft enorm veel geld gekost, €200.000 per brand”, vertelt Nijhoving. Maar ook nu was het vooral geestelijke schade die impact had. “Eerst is er schrik, een paar weken erna volgde de klap. Ik sliep niet meer, ik kreeg geen werk meer uit mijn handen, het bedrijf liep niet meer.”

Hij besloot een agrarisch coach in te schakelen. “Ik kreeg veel steun van familie, buren en vrienden, maar ik had ook behoefte aan iemand die mijn situatie niet kende. Iemand van buitenaf, die onbevooroordeeld naar de situatie kan kijken”, legt hij uit. “Nog steeds kan ik bij de coach mijn verhaal doen en eerlijk vertellen hoe ik ertegenaan kijk. Op die manier kan ik de ellende een plek geven en is er weer wat ruimte om het met familie en vrienden over andere dingen te hebben.”

Ik heb heel vaak gedacht dat ik brand rook

In het begin had Nijhoving geregeld angst voor een nieuwe brand. “Ik heb heel vaak gedacht dat ik brand rook, dat ebt langzaam weg.” Hij heeft geen hekel aan vuur gekregen: onlangs was hij nog betrokken bij de opbouw van paasvuren in de buurt. Ook is hij nog steeds actief als vrijwillig brandweerman, en hij realiseert zich hoe belangrijk hij daarbij voor mensen kan zijn. “Als brandweerman wil je het liefst zo snel mogelijk naar de brand toe, maar er staan ook mensen naast. Ik probeer er voor hen te zijn, of te regelen dat er iemand voor hen is.”

Leven weer op de rit

Hij heeft zijn leven nu weer bijna op de rit, vertelt hij. Door de branden is hij anders gaan kijken naar zijn werk. “Je leeft maar één keer, dat besef is bij mij sterk gegroeid. Qua akkerbouw ben ik veel werk gaan uitbesteden. Ik heb minder machines en schakel vaker de loonwerker in. Ik heb eigenlijk veel meer plezier in het houden van mijn 120 koeien.”

Schaalvergroting staat niet meer in zijn woordenboek. “Voorheen streefde ik net als anderen naar zoveel mogelijk koeien houden. Maar het hoeft niet altijd groter en meer. Ik heb twee melkrobots en kan er nu meer zijn voor mijn dochter van zes en mijn nieuwe vriendin. Ik heb meer tijd voor beide dames, voor mezelf en heb meer plezier in het werk.”