In boerengezinnen waar het vooral over koetjes en kalfjes gaat en waar wezenlijke onderwerpen worden doodgezwegen, is er veel kans op ruzie om geld. Zodra, bijvoorbeeld, een partner van buiten het boerenbedrijf zich aandient. Want boerenbedrijven zijn nou eenmaal snel miljoenen waard. - Foto: ANP BoerenlevenOpinie

‘Gedoe over miljoenen euro’s die in bedrijf zitten’

Een boerenbedrijf kan miljoenen waard zijn. Partners van buiten vragen zich vaak af waar dat geld blijft na een overname. Dat geeft kans op ruzie, zeker bij gebrek aan openheid.

Na een interview, als pen en papier veilig zijn opgeborgen, begint het gesprek meestal pas écht. Niet zelden luchten boeren en boerinnen dan hun hart over dat wat niet op papier mag. Recentelijk ging het over wrijving met aangetrouwde familieleden die uit zouden zijn op geld.

Sommige gezinnen praten alleen over koetjes en kalfjes

Vaak zijn bedrijven al generaties lang in de familie. In die tijd heeft elk gezin eigen gewoontes ontwikkeld. Over hoe te communiceren bijvoorbeeld. Bij de een is er niets dat onbesproken blijft, bij de ander gaat het letterlijk alleen over koetjes en kalfjes. Testamenten, erfenissen, bedrijfsopvolging, vermogensverdeling tussen de kinderen, het blijft ‘mondje dicht’. Automatisch gaat het bedrijf over op de oudste zoon, automatisch wordt ervan uitgegaan dat de rest dat ook logisch vindt en automatisch wordt ervan uitgegaan dat iedereen bereid is daarvoor een veer te laten.

Testamenten, erfenissen, bedrijfsopvolging, vermogensverdeling tussen de kinderen, het blijft ‘mondje dicht’. Automatisch gaat het bedrijf over op de oudste zoon, automatisch wordt ervan uitgegaan dat de rest dat ook logisch vindt en automatisch wordt ervan uitgegaan dat iedereen bereid is daarvoor een veer te laten.

En dan komen er buitenstaanders

Dat kan een hele tijd goed gaan. Tot zich buitenstaanders aandienen. De kinderen die niet overnemen, treffen vaak partners ‘van buiten’. Partners die niet zijn opgegroeid met een boerenfamiliebedrijf en die zich afvragen: hoe zit dat eigenlijk met de miljoenen?

Het is waar: een agrarisch bedrijf is vaak miljoenen waard. Dat staat niet op de bank om er de boodschappen mee te betalen. Het is vermogen dat vastzit in grond en gebouwen. Wie van de boerderij komt, vindt dat vaak logisch en denkt er helemaal niet over na. Wie van buiten komt, vraagt zich af of de boel wel eerlijk verdeeld is. Dan blijkt dat de oudste financieel bevoordeeld is en niet zo’n beetje ook. Dat moest wel, anders kon het bedrijf niet verder draaien. Maar wie van buiten komt, ziet dat vaak niet 1-2-3. En soms ook niet 4-5-6. Die ziet alleen een enorme bult euro’s die eerlijk onder de kinderen verdeeld had moeten worden. Dat op die manier het bedrijf niet kan voortbestaan, zegt hen niet zoveel. Ze hebben er niet de binding mee die de rest van de familie wel heeft. De gunfactor ontbreekt. Niet zelden slepen ze hun partner, die dus is opgegroeid op het bedrijf, mee in hun zienswijze: hoezo gunnen? Betalen!

Wie van buiten komt, vraagt zich af of de boel wel eerlijk verdeeld is. Dan blijkt dat de oudste financieel bevoordeeld is en niet zo’n beetje ook. Dat moest wel, anders kon het bedrijf niet verder draaien. Maar wie van buiten komt, ziet dat vaak niet 1-2-3. En soms ook niet 4-5-6.

Geen achterkamertjesoverleg maar keukentafeloverleg

Het verschil van inzicht hoeft geen ramp te zijn, maar dan moet er duidelijkheid zijn en openheid. Geen achterkamertjesoverleg maar keukentafeloverleg, met iedereen erbij. Ook de nieuwkomers in het gezin.

Openheid verkleint kans op ruzie

Coaches, mediators en accountants, ze hameren er al allemaal al zo lang op: een overname begint met praten en niet met het zetten van de handtekening. Praat openlijk over alles. Over koetjes, kalfjes en het weer, maar ook over verwachtingen, zorgen, angsten en wensen. Natuurlijk is dat (veel) makkelijker gezegd dan gedaan. Maar transparantie vermindert de kans dat er gedoe komt over de miljoenen. Over gunnen gesproken: ruzie gun je niemand.

Beheer
WP Admin