De stikstofwet stelt de kritische depositiewaarde (KDW) als resultaatsverplichting om in 2035 74% van de stikstofgevoelige natuur te beschermen, maar deze aanpak stuit op weerstand omdat het niet alle aspecten van natuurkwaliteit adresseert en uitstoters beperkte controle hebben over waar hun emissies neerslaan. - Foto: Canva AlgemeenAchtergrond

Focus op natuur in plaats van kritische depositiewaarde nog geen gelopen race

De kritische depositiewaarde (KDW) als resultaatsverplichting in de stikstofwet, het is velen een doorn in het oog. Het alternatief is om te kijken naar instandhoudingsdoelen voor de natuur. Maar dat is nog niet zo eenvoudig.

In de stikstofwet staat dat in 2035 74% van de stikstofgevoelige natuur onder de kritische depositiewaarde (KDW) moet komen. Die verplichting stuit al langere tijd op weerstand. Ten eerste omdat boeren en bedrijven die stikstof uitstoten geen invloed hebben op de depositie op de natuur. Bedrijven kunnen wél iets doen aan de emissie van ammoniak, maar niet aan waar het neerslaat. Daarnaast is stikstof niet de enige factor die zorgt voor de achteruitgang van de natuurkwaliteit. Dus door alleen te focussen op die KDW, is het niet gezegd dat de natuur er ook beter van wordt. De conclusie in politiek en maatschappelijke organisaties is al een tijdje: van die KDW-verplichting moeten we af.

Maar wat dan? Met die opdracht ging een werkgroep aan de slag. Daar in zaten onder andere Mobilisation for the Environment (MOB) en Agractie Nederland. In eerste instantie was LTO Nederland ook uitgenodigd voor deze werkgroep, maar de grootste boerenbelangenbehartiger bedankte, omdat ze zich niet konden vinden in het doel van de zoektocht.

Instandhoudingsdoelen per gebied

De werkgroep schreef na een jaar van overleg nu een eindverslag. Daarin staat dat er moet worden gekeken naar instandhoudingsdoelen per gebied, in plaats van naar de KDW. Die doelen moeten dan per gebied worden vastgesteld, maar om die te bepalen zijn meer gegevens over de staat van de natuur nodig. Op basis daarvan moeten dus de doelen gesteld worden. En dan moet er nog bepaald worden in welk jaar hoeveel procent van het natuurareaal aan die doelstellingen moet voldoen.

Daarvoor moet dan een wet komen. Zo’n traject duurt meestal een jaar of twee. Maar dat wetsvoorstel gaat minister Van der Wal niet meer schrijven. Het is aan het volgende kabinet om daar invulling aan te geven, vindt ze.

Inzet om natuur te verbeteren

De overheid moet laten zien dat Nederland zich inzet om de natuur te verbeteren, om te voorkomen dat de Europese Unie Nederland op de vinger tikt om de natuurkwaliteit, schrijft de minister in haar Kamerbrief. De randvoorwaarde van minister Van der Wal voor een zoektocht naar een alternatief was dan ook dat het ambitieniveau niet naar beneden mag. In andere woorden: een alternatief voor de KDW mag er niet voor zorgen dat er minder hard gewerkt wordt aan de verbetering van de natuur. Daar was LTO het niet mee eens. Vlak na een laatste bijeenkomst over dit onderwerp publiceerde LTO hun alternatief. Maar dat is niet het plan waar minister Van der Wal nu mee verder gaat. Ze wil verder kijken naar het uitvoeren van het alternatief, zoals voorgesteld door de werkgroep.

De KDW wordt ook gebruikt bij het verlenen van vergunningen. Als een (nieuwe) activiteit, zoals een bedrijf of een snelweg, zorgt voor meer stikstofdepositie op een al overbelast natuurgebied, krijgt dat project waarschijnlijk geen vergunning. De toets op de KDW, als grens waarna wetenschappelijk bewezen schade aan de natuur voorkomt, zal blijven.

Reacties

  1. Nederlandse politici moeten beter lezen. Als europa verplicht om je in te zetten tegen verslechtering van de natuur dan hoef je je alleen in te zetten. Een land op slot zetten, de burgers op kosten jagen en de boeren weg te pesten , is niet nodig. Door verkeerde keuzes, overijverige ambtenaren en groenrode ngo’s is het fout gegaan. De europese tekst goed lezen had veel problemen voorkomen.

    1. Farmerbn,dit bewijst maar weer dat ze een andere agenda nastreven

  2. De natuur heeft zich miljoenen jaren lang helemaal zelf in stand gehouden. Het mooie van de natuur is dat er juist geen mensenhanden aan te pas komen. Pas toen de ambtenaren zich met de natuur gingen bemoeien kwam boven water wat een zootje de natuur van de natuur heeft gemaakt. Nu worden vele miljoenen uitgegeven om de natuur te sturen in richtingen die de natuur uit zichzelf niet op was gegaan. Als de natuur niet doet wat ambtenaren in gedachten hebben is er een probleem met de natuur. Onnatuurlijke natuur kost geld en deze tuin moet voor altijd gestuurd en onderhouden worden wat altijd geld blijft kosten. Er is geen probleem met de natuur maar met de mensen die denken dat de natuur een probleem heeft.

  3. Lydia leg mij eens uit wat die “wetenschappelijk bewezen schade aan de natuur” dan precies is? Of bedoel je dat de uitkomst van een rammelend rekenmodel genoeg is om “wetenschappelijk bewezen schade aan de natuur” vast te stellen?

Beheer
WP Admin