Extra zakcentje en plezier met neventak

42% van de agrarische bedrijven heeft een of meer verbredingsactiviteiten. Dat is flink meer dan in 2016, toen had een kwart van de bedrijven een neventak. Wat drijft boeren en boerinnen om hiermee te beginnen? In de serie De Neventak doen ze hun verhaal. Deze keer: Luuk (34) en Irma (34) Reimert. Zij wonen met hun kinderen Milan (2) en Yara (0) in Luttenberg (Ov.). Luuk heeft in maatschap met zijn ouders en broer een bedrijf met 950 rosékalveren. Een klein deel van het vlees verkoopt hij via een automaat aan de weg, www.brunselbeef.nl. Luuk werkt daarnaast 2 dagen per week buiten de deur, zijn broer 4 dagen. – Foto’s: Ronald Hissink

Een jaar of vier geleden begon het te kriebelen. Luuk Reimert had bij pluimveehouders weleens eierautomaten aan de weg zien staan. Hiermee kunnen consumenten via zelfbediening een doosje eieren kopen net zoals je een kroket uit de muur haalt. “Ik werd nieuwsgierig of zoiets ook bij ons zou kunnen want ik was al een tijdje aan het nadenken over iets waarmee ik mensen naar het bedrijf zou kunnen trekken. Ik wilde ze graag kennis laten maken met hoe we werken, dat leek me nuttig maar ook leuk. Ik ben erg trots op ons bedrijf en ik wilde graag mijn verhaal vertellen.”

_{Lees verder onder de foto‘s. Swipe voor meer foto‘s.}

Automaat in plaats van boerderijwinkel

Met echtgenote Irma besprak hij verschillende opties zoals rondleidingen geven, of open dagen organiseren. Toch vielen die ideeën af. “We hebben nog niet zo lang geleden flink geïnvesteerd in een nieuw mechanisch klimaatsysteem. Om het goed te laten werken, moeten de staldeuren dicht blijven. Als er bezoekers zouden komen, gaan die deuren de hele tijd open en dicht, dan raakt de ventilatie verstoord. Bovendien weet je niet wat allerlei mensen eventueel meebrengen qua ziektes. Dus voor de gezondheid van de kalveren, viel deze optie af. Ook een winkel zagen wij niet zitten, daarvoor moet er de hele tijd iemand aanwezig zijn en dat lukt bij ons niet. Maar een automaat, dat leek ons wel wat.”

Koelautomaten waren er al wel, maar vriesautomaten? Via Google vond Luuk in België een fabrikant die hem vertelde dat in Nederland twee bedrijven zijn die zo’n automaat hebben staan. Samen met Irma ging hij op bezoek om te luisteren naar hun ervaringen. “Kijk, zo’n automaat kost nieuw € 12.500, dat is een hoop geld dus daar moet je goed over nadenken.”

Hoge aanschafkosten

De gebruikers waren ronduit positief, maar Luuk bleef tegen de aanschafkosten aanhikken. Liever wilde hij starten met een goedkopere tweedehandsautomaat om het financiële risico te verminderen. “Maar er bleken helemaal geen tweedehandsautomaten te zijn want wie ermee begint, wil er niet meer van af.” De fabrikant kwam hem tegemoet: Luuk zou een nieuwe automaat kopen maar mocht het niet bevallen, dan wilde hij hem wel terugnemen. “We zouden dan globaal de aanschafkosten delen door het aantal maanden dat ik hem gebruikt had.” Luuk en Irma hakten vervolgens de knoop door en kochten een automaat. Een vergunning was niet nodig, het geheel staat namelijk op zijn eigen terrein.

‘Brunsel Beef’

En zo startte in 2017 de verkoop van ‘Brunsel Beef’, vernoemd naar de straat waaraan de familie Reimert woont. In de automaat liggen lekkernijen als zwezerik, sukade, biefstuk, kalfsoester en entrecote, wie wil kan er een luxe verpakking omheen krijgen. De automaat staat in een tuinhuisje waar ook een bedrijfsfilmpje getoond wordt.

Al vrij snel verging het Luuk en Irma net als de bedrijven die ze bezocht hadden: ze wilden de automaat niet meer kwijt. De huisverkoop verschaft hem plezier en een beetje extra inkomen. “Niet veel hoor, vergeleken met de rest van het bedrijf is het meer hobby.” Ter vergelijking: het bedrijf levert jaarlijks 1.250 kalveren af, via de huisverkoop waren dat er vorig jaar 16. Een schijntje dus, maar toch. “Het is zo leuk om op een andere manier met je product bezig te zijn.”

Vorig jaar mochten wij 250 kerstpakketten verzorgen

Veel klanten zijn onbekenden

Luuk schat dat hij 80% van de mensen die via de automaat kopen niet kent en niet ziet. “Maar wij worden sinds die automaat er staat wel gevraagd om op streekmarkten te staan en vorig jaar mochten wij 250 kerstpakketten verzorgen. Ook doen we mee aan de voedselcoöperatie in het dorp.” Hij legt uit dat dit een samenwerking is van een aantal boeren. Gezinnen kunnen bij de coöperatie een bestelling plaatsen, op zaterdag worden de producten bij de aangesloten boeren opgehaald en naar een verzamelcentrum gebracht waar de mensen ze kunnen ophalen. “Door corona is het wat vertraagd maar we willen deze maand officieel van start, er doen al 22 gezinnen mee.”

Positieve reacties klanten

De andersoortige gesprekken die hij voert, de extra reuring die het geeft, de huisverkoop en alles wat ermee samenhangt, het is precies wat Luuk en Irma ervan verwacht hadden. “Ongemerkt heb je er wel wat extra werk van, het houdt meer in dan alleen de automaat bijvullen. Ik moet dieren apart naar de slager brengen, dingen anders organiseren en plannen, bedenken wat de prijzen moeten zijn, maar het is heel goed te doen.”

De reacties die hij krijgt, zijn overwegend positief. “Laatst zei een vrouw dat ze nu minder vlees eet maar dan wel goed vlees. Ze vond ons vlees zóveel malser dan dat uit de supermarkt.” Luuk grinnikt: “Wij eten altijd al vlees van eigen bedrijf, we weten niet anders. Maar nu mensen zo reageren, beseffen we dat het echt zo is: ons kalfsvlees is heel erg lekker.”

Ook minder populaire vleesstukken worden verkocht

In het begin had hij zich afgevraagd of hij het vlees via de automaat wel vierkant kon verwaarden, of hij niet met de minder populaire stukken zou blijven zitten. Dat blijkt niet het geval. “Het valt me op dat jongeren niet alleen maar gemaksvlees eten. In plaats daarvan maken ze op zondag bijvoorbeeld stoofvlees, ze zijn echt aan het experimenteren in de keuken. En in mijn omgeving hebben nogal wat mensen een green egg, zo’n speciaal type barbecue. Daar zijn afgelopen zomer heel wat van onze rollades op gemaakt.”

Het gezin Reimert bij elkaar. De neventak vraagt wat extra tijd maar is alsnog goed te combineren met het gezin.

Uitbreiden

Luuk wil de afzet via huisverkoop liefst nog wat uitbreiden maar hoe precies, dat weet hij nog niet. De kalverhouderij zelf zal in elk geval de corebusiness blijven. “Mijn vader en moeder werken nog mee, we hebben arbeid zat. Over een paar jaar is het de bedoeling dat ik mijn baan opzeg en volledig thuis kom. Uit het bedrijf is prima een inkomen te halen, maar dan moeten de prijzen natuurlijk niet zo dramatisch zijn als afgelopen jaar.”

Dat het toen zo slecht ging, kwam door de coronamaatregelen. Veel kalfsvlees komt normaal gesproken bij de horeca terecht. Toen die moest sluiten, stokte de verkoop en kelderden de prijzen. “Het trekt nu iets bij, de horeca is zich gaan richten op afhaal- en bezorgmaaltijden, dat scheelt een beetje. Maar al met al is het momenteel heel moeilijk om financieel rond te komen. Het is fijn dat mijn broer en ik er allebei een baan bij hebben, dat geeft ten minste een beetje inkomenszekerheid.”

En de inkomsten van de automaat? “Die gebruiken we voor de leuke dingen, het is een leuk zakcentje.”

Wil je ook meedoen aan deze serie over bedrijven met een neventak? Neem dan contact op met margreet.welink@misset.com.