‘Die ramp in Moerdijk zijn ze al lang weer vergeten’

Spruitentelers uit de regio Moerdijk hebben na lang wachten eindelijk een afschrift in handen waarop het bedrag staat dat ze ontvangen voor de door hun geleden schade. Leo Kleijwegt, uit Puttershoek, is een van de getroffenen, die binnenkort een geldbedrag op zijn rekening kan verwachten. “Hier kan ik mee leven.”

U is, na de ramp in Moerdijk, een vergoeding beloofd, heeft u uw geld al binnen?
“Het is op papier geregeld. Het moet alleen nog op mijn rekening gestort worden.”

Bent u tevreden met het uitgekeerde bedrag?
“De tevredenheid ligt vooral in het feit dat je resultaat hebt van wat je zelf in werk gesteld hebt om een vergoeding boven water te krijgen. Ik heb hard moeten maken dat ik in aanmerking kwam voor een tegemoetkoming.”

En dat is gelukt?
“Er is een rapport opgesteld met behulp van taxateurs waar ik zeer tevreden mee ben. Dat rapport beantwoordt een lijst van vragen over schade op het veld, geoogste schade en gemaakte uren. Dan kom je uiteindelijk tot een bedrag. Daar kan ik mee leven.”

U bent tevreden, maar is het ook genoeg?
“Zoals ik al eerder heb gezegd. Imagoschade is duidelijk gebleven tot einde van het seizoen. Dat heeft ons een dubbeltje gekost. Daar hebben alle spruitentelers mee te maken, van Zeeland tot Groningen.”

Bent u tevreden over de inzet van de belangenpartijen?
“Uit de inzet van LTO en het Productschap Tuinbouw blijkt dat ze meer kunnen dan slapen. Het is wel eens stroperiger geweest. Ze hebben goed werk afgeleverd. Met name Henk Bleker, die gelijk geroepen heeft: Zo kan het niet blijven. Hij heeft een standbeeld verdiend.”

Hoe kijkt u naar het nieuw seizoen?
“September is het voor ons weer sinterklaasavond. Aan het begin van het seizoen ben ik altijd vol verwachting. Wat zal er in de pakjes zitten?”

Neemt u de geschiedenis mee het nieuwe seizoen in?
“Nee, mensen hebben een kort geheugen. De ramp in Moerdijk zijn ze al lang weer vergeten. Er hebben zich nieuwe rampen voltrokken.”

Zoals Ehec?
“Het spruitenverhaal is peanuts vergeleken met de miljoenen die glasgroententelers mislopen. Bij ons ging het om roetdeeltjes in de lucht. Daarbij kon je alles doen en laten wat je wilde, behalve groenten uit eigen tuin eten. Die boodschap had men nooit af mogen geven. Er zat gewoon niets op.”