1960: Met de voorlader een hoge mestbult maken

Op deze foto uit 1960 wordt met de voorlader een mestvaalt opgebouwd. Er werd in die jaren veel onderzoek gedaan naar hoe je vaste mest het best kon bewaren. Overdekt? Of toch gewoon open en bloot?

Die laatste methode werkte makkelijker, maar er kleefden ook nadelen aan. Zoals het vele mestwater dat ontstond. Mestwater was het vocht dat uit de stromest gedrukt werd. In combinatie met regenwater kon de hoeveelheid behoorlijk oplopen, tot meerdere kuubs per grootvee-eenheid.

Flink voor de kiezen

Als het in de vaalt te nat werd, pompte men het mestwater weg naar een perceel in de buurt. Dat kreeg het flink voor de kiezen want het mestwater bevatte aanzienlijke hoeveelheden stikstof, fosforzuur en kali.
Hoe hoger de mestbult werd, hoe groter de verliezen via mestwater omdat de druk op het strooisel zorgde voor het uitpersen ervan. Vooral als het drogestofgehalte aan de lage kant was. Dat speelde bij boeren die al te zuinig waren geweest met stro.

Ideale mestbult

Onderzoek richtte zich op de hoogte en breedte van de ideale mestbult. De uitkomsten waren lastig naar de praktijk te vertalen. De variabelen waren immers aanzienlijk. Zo maakte het nogal wat uit of je stro of zaagsel gebruikte en of de mestvaalt al dan niet was afgedekt. Daarnaast waren er nog de buien die varieerden van dagelijks tot maandelijks en alles daartussenin.

Boeren vonden het allang best. Ze waren vooral blij dat ze die zware mest niet meer met de mestvork hoefden te stapelen. Een voorlader was in alle opzichten een vooruitgang.