1939: pillen duwen bij paard

Door een pil op het handvat van een zweep te plakken en deze diep in de keel van het werkpaard te steken, kwam het medicijn ter plaatse. Varianten waren torpedovormige pillen die met de hand over de tong geschoven werden. – Foto: Misset

De toediening ging weinig fijnzinnig: de pil werd op het handvat van een zweep geplakt en zo diep in de keel gedrukt. Door de tong- en slikbewegingen liet de pil los. Of en hoe vaak er op deze manier keelbeschadigingen optraden, is niet bekend; evenmin welke ziekten op deze manier werden bestreden.

Veel aandacht voor paard

Paardenziekte, later bekend als droes, kwam veel voor, maar ook schurft, mok, maandagziekte en tal van andere kwalen staken met enige regelmaat de kop op. Omdat er destijds nog veel paarden werden gehouden als werkdier, zowel op boerderijen als bij de transportsector en in het leger, was er bij de opleiding ‘veeartsenijkunde’ veel aandacht voor. Het paard stond zelfs centraal tijdens de studie en studenten konden zich apart specialiseren tot paardenarts.

Van gebruiksdier naar luxedier

De importantie van werkpaarden nam na de Tweede Wereldoorlog af. Trekkers namen het werk op de boerderijen over en Van Gendt en Loos, destijds een bekend transportbedrijf, stapte in 1957 van de paarden af. De studie tot paardenarts dreigde te verstoffen. Tot er eind jaren zestig weer belangstelling kwam voor paarden. Met als groot verschil dat ze geen gebruiksdier meer waren maar een luxedier, bedoeld voor recreatief plezier of om er serieus wedstrijden mee te rijden. En dat vergde juist weer gespecialiseerde paardenartsen en moderne technieken. Pillenduwen was daarmee verleden tijd.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 4 van dinsdag 29 oktober en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen.